To the Milford Sound

Το όνομά του το οφείλει -σύμφωνα με τη wiki- στο Milford Haven της Ουαλλίας, ενώ το Μαορί όνομά του είναι το Piopiotahi, από το πουλί piopio που ζούσε κάποτε εδώ, αλλά θεωρείται πώς το είδος έχει εξαλειφθεί ήδη από το 1902, όταν πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε το τελευταίο πουλί...

Καθώς λοιπόν φεύγουμε από τις Mirror lakes, ο καιρός ήταν κλειστός και φαινόταν πώς θα έβρεχε...Αποφασίσαμε όμως να το ρισκάρουμε, μιας και ήμασταν ήδη σχετικά κοντά, και δεν θέλαμε να αφήσουμε την επίσκεψη στα φιορδ για την επόμενη, αφού είχαμε ήδη σχεδιάσει τις διαδρομές της επόμενης μέρας, και δεν θέλαμε να καθυστερήσουμε...

Η διαδρομή προς το Milford Sound, γίνεται μέσω της "Εθνικής Οδού 94" (State Highway 94- θεωρείται ο πιο επικίνδυνος εθνικός δρόμος της ΝΖ) και διασχίζει ορεινές κοιλάδες, περνά δίπλα από λίμνες, ρυάκια και καταρράχτες που πέφτουν με κρότο από απότομες πλαγιές, ενώ τα δάση από rimu και άλλα ποδόκαρπα, είναι μονίμως μουσκλιασμένα και υγρά... Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι οτι σε ολόκληρη τη διαδρομή, ήμασταν μόνοι μας στο δρόμο, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών στα φιορδ -που συνήθως κινούνται με τροχοβίλες- ξεκινούν από το Queenstown πολύ νωρίς το πρωί, ωστε να φτάσουν στα φιορδ το μεσημέρι, και να έχουν χρόνο να γυρίσουν πάλι πίσω το βραδάκι, ενώ εμείς φτάσαμε στο Milford sound το απόγευμα, προερχόμενοι από το Te Anau...

Η λίμνη Gunn, και τα βροχοδάση ποδόκαρπων γύρω από τις όχθες της...

Ο ποταμός Hollyford River, που είναι ο ένας από τους δυο σημαντικότερους ποταμούς που διασχίζουν την Fjordland (ο άλλος ονομάζεται Eglinton, πηγάζει από τη λίμνη Gunn και εκβάλει στη λίμνη Te Anau) και φτάνει πολύ κοντά στο τούνελ Homer...Στην ουσία, ο δρόμος που ακολουθήσαμε από το Te Anau, διασχίζει την κοιλάδα του, ενώ από το τούνελ και μετά, ο δρόμος ακολουθεί τον ποταμό Cleddau που εκβάλλει στο Milford Sound...

Καταρράχτες που πέφτουν από όλες τις πλευρές, και γεμίζουν ρυάκια και ποτάμια...

Το όρος Talbot από όπου πηγάζει ο ποταμός Hollyford, σε σχετικά μακρινή απόσταση, αλλά παρακάτω στη διαδρομή, περάσαμε ακριβώς 'δίπλα' απο αυτήν την απότομη ημικυκλική αμφιθεατρική πλαγιά, μιας και βρίσκεται στο πλάι τούνελ...

Σε ένα πάρκινγκ, σε κοντινή απόσταση...Παπαγάλοι kaka (Nestor meridionalis) τρώνε ψωμάκι -από μας-, και πλησιάζουν για φαΐ -και φωτογραφίες...Λιγότερο θαρραλέοι από τα ξαδέλφια τους, τους kea (Nestor notabilis), αλλά το ίδιο χαριτωμένοι ενώ είμαι σχεδόν σίγουρη οτι μόνον ο ένας ήταν kaka, και ο άλλος kea (τα δυο είδη ζουν πολύ κοντά και δεν έχουν πρόβλημα συμβίωσης στο ίδιο κοπάδι) μιας και ο ένας ήταν ελαφρά πιο κίτρινος στο κεφάλι, το ράμφος και το στήθος, ενώ ο δεύτερος ήταν πράσινος σαν χρυσόμυγα...

Οι πηγές του Hollyford...

Η είσοδος του τούνελ Homer (κάνω εκτενή αναφορά, στο φωτογραφικό ποστ 'Όλα είναι δρόμος ΙΙ'), κάτω από τις επικίνδυνες πλαγιές με τις χιονοστιβάδες της ράχης Homer... Εδώ πριν λίγες μέρες ο διάσημος Αυστραλός ορειβάτης ΝΖηλανδικής καταγωγής Athol Whimp, βρήκε το θάνατο , πέφτοντας σε μια χαράδρα βάθους 800 μέτρων...

Και η πρώτη ματιά προς το Milford Sound, με τον ίδιο σκοτεινό καιρό που συναντήσαμε στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού...Και πέρα από τις αιμοβόρες sandflies που ξαναβρήκαμε μπροστά μας, βγάλαμε αρκετά καλές φωτό: Ήμασταν εξαιρετικά τυχεροί, επειδή τις επόμενες 3 μέρες έβρεχε καταρρακτωδώς και ίσα που προλάβαμε, που λένε :)

ΟΙ υπόλοιπες φωτό, χωρίς λόγια...Με sandflies ή χωρίς sandflies, με τα κορίτσια κλεισμένα μέσα στο αμάξι για να γλυτώσουν από τον φτερωτό εχθρο κι εμάς κατατρυπημένους, το Milford μας αποζημίωσε:))

Σας φιλώ, στο επόμενο η συνέχεια: Να τελειώνουμε και με αυτό το σύντομο ταξίδι που κοντεύει να χρονίσει...