Λοιπόν έχουν περάσει αρκετές μέρες από την τελευταία ανάρτηση, οπότε είναι ο καιρός του να αλλάξω το ποστ (σίγουρα το Ελληνικό παραδοσιακό Πάσχα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά νισάφι πια με τα κοκορέτσια...Και η συνταγή του Χαϊμέ θα αργήσει, εντωμεταξύ θα έρθει διπλή/εύκολη Ινδική συνταγή, στο επόμενο ποστ -ήδη τώρα που ποστάρω τις φωτό, την ετοιμάζω για να την παρουσιάσω...)
Όπως ίσως δεν ξέρετε, στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 3.351 είδη λεπιδόπτερων, ορισμένα υποείδη μάλιστα, συναντούνται αποκλειστικά και μόνον στη χώρα μας...Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες που περιλαμβάνουν επιστημονικές και φωτογραφικές καταγραφές των ειδών, και μακράν η καλύτερη, είναι η ιστοσελίδα της ομάδας των Ελληνικών πεταλούδων και νυχτοπεταλούδων, ή αλλιώς όπως λέγεται, The Greek butterflies and moths team, την οποία χρησιμοποιώ κι εγώ...
Σε ένα υγιές περιβάλλον, οι πεταλούδες και νυχτοπεταλούδες αποτελούν ένα κοινό και πολύ όμορφο θέαμα...Δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της εξοχής, ακόμα και μέσα στο κέντρο της πόλης, μπορεί να δει κάποιος πεταλούδες, ορισμένα είδη είναι πιο φιλικά στο αστικό περιβάλλον, όπως πχ το είδος Vanessa atalanta, οι άσπρες πεταλούδες Pieris, και οι καφέ/κεραμιδί Polygonia egea...
Αυτές οι τελευταίες, οι Polygonia egea, αποτελούν πολύ κοινό είδος στην περιοχή του Βόλου, υποθέτω όμως και αλλού στην Ελλάδα...
Φυσικά, στους λουλουδότοπους, όπως πχ στην εξοχή και στις ακτές, αλλά και στους λόφους γύρω από τον Βόλο που βρίσκονται κάτω απο ειδικό καθεστώς λόγω αρχαιολογικών ευρημάτων, όπως πχ η Γορίτσα και η Επισκοπή, οι πεταλούδες κάνουν γιορτή, την άνοιξη, οπότε και η φύση είναι ολάνθιστη: οι παρακάτω φωτό τραβήχτηκαν σε διάφορα σημεία της Γορίτσας, αλλά το σημείο με τα περισσότερα είδη που είδα εγώ, ήταν το πλάτωμα της αρχαίας αγοράς, στο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή, με τις 3 από τις 4 αρχαίες λαξευμένες δεξαμενές νερού και της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής, στα θεμέλια της οποίας έχει ενσωματωθεί η 4η αρχαία δεξαμενή, της ανώνυμης -μέχρις στιγμής- αρχαίας πόλης που ήταν χτισμένη με το Ιπποδάμειο σύστημα, πάνω στον ασβεστολιθικό λόφο...
Εκεί, δεκάδες πεταλούδες, πετούσαν τριγύρω, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να τις φωτογραφίσω όλες από κοντινή απόσταση, ενώ άλλες απογειώνονταν αμέσως μόλις τις πλησίαζα...Αλλά βεβαίως η δουλειά τους δεν ήταν να μου ποζάρουν, κι εγώ φυσικά αν ήθελα /ή αν μπορούσα να διαθέσω τον χρόνο που χρειάζεται για να τραβήξω καλές κοντινές φωτό, θα έπρεπε να είμαι κατάλληλα προετοιμασμένη, όπως πχ, να έχω καλύτερη και μεγαλύτερη φωτογραφική μηχανή, με τηλεφακούς και τρίποδα (που δεν έχω). Η πεταλούδα των δύο παραπάνω φωτό, όταν πετούσε, έμοιαζε με πορτοκαλιά φλόγα που μεταπηδούσε από λουλούδι σε λουλούδι, με μεγάλη ταχύτητα...Τελικά, την πέτυχα με διπλωμένα τα φτερά- δεν ήθελα να τη διώξω από το φυτό που είχε καθήσει, επειδή εντωμεταξύ ψιλόβρεχε και εκεί ήταν σχετικά ασφαλής από την βροχή, οπότε αρκέστηκα στην εξωτερική πλευρά των πορτοκαλιών της φτερών- κάτι είναι κι αυτο!
Θα μου πείτε, σε τί μπορεί να χρησιμεύσει αυτή η γνώση: Προφανώς σε τίποτα...Είναι απλώς μια ωραία ενασχόληση για εκείνους που ενδιαφέρονται, και θα ήθελαν να μάθουν στα παιδιά τους την αξία της βιοποικιλότητας...Θυμάμαι οτι ήρθα σε ρήξη μια φορά με την συντάκτρια ενός πόστ, σχετικό με ένα συγκεκριμένο είδος πεταλούδας, που στα χαλαρά δημοτικά σχολεία κάποιας χώρας του εξωτερικού (δεν αναφερόταν σε ποια χώρα, υπολογίζω όμως οτι επρόκειτο για τις ΗΠΑ), την χρησιμοποιούν στα εργαστήριά τους, για να δείξουν στα παιδιά τον κύκλο της ζωής της... Ενδιαφέρον μάθημα τα έντομα (κατά τη γνώμη μου), αλλά εντελώς άχρηστο, για το δύσκολο Ελληνικό σύστημα παιδείας...
Έτσι λοιπόν, εκ των πραγμάτων, τα λεπιδόπτερα και τα λοιπά έντομα και κάθε λογής ζουζούνια, ενδιαφέρουν ελάχιστους ανθρώπους, μάλλον ακριβώς αυτούς τους ίδιους που λόγω των ειδικών γνώσεών τους και των διαφορετικών ενδιαφερόντων τους, είχαν περιθωριοποιηθεί κάποτε στο σχολείο και αντιμετωπίζονταν από τους υπόλοιπους ως "περίεργα όντα", μιας και ως γνωστόν, οι συμπεριφορές των παιδιών διαμορφώνονται κυρίως κατά τα τελευταία χρόνια του δημοτικού, και τα πρώτα του γυμνασίου.
Ο Ίωνας μου έλεγε τις προάλλες, πόσο μεγάλη εντύπωση του έκανε ένα αγόρι της 4ης τάξης του δημοτικού, που ήξερε όλα τα αρπακτικά πουλιά της Ελλάδας, και του είπε υπερήφανο, οτι θέλει να γίνει περιβαλλοντολόγος... Μακάρι να το αφήσουν το παιδί, να ακολουθήσει το παιδικό του όνειρο!
(Στις παρακάτω φωτό, ένας Μαχάωνας)
Για παράδειγμα, ελάχιστοι ξέρουν οτι πολλά από τα επιστημονικά ονόματα των πεταλούδων πχ του γένους Papilionidae, έχουν αντληθεί από την αρχαία Ελληνική μυθολογία και τον Ομηρικό κύκλο: Ο Μαχάωνας και ο Ποδαλείριος είναι 2 πεταλούδες με αρκετές ομοιότητες, πολύ κοινές στην Ελλάδα, που ζουν 6-8 μέρες (λόγω του μεγάλου μεγέθους τους γίνονται θήραμα πολλών πουλιών), και που παραδοσιακά, το κοινό Ελληνικό τους όνομα, είναι "οι Γιατροί"...
Φέτος λοιπόν, είδα μόνον ένα ζευγάρι Μαχάωνες, αλλά εντόπισα άπειρους Ποδαλείριους, ακόμα και μέσα στο κέντρο της πόλης, στις 2 φωτό που ακολουθούν, μια πεταλούδα του είδους, τρέφεται πάνω σε μια πασχαλιά στην γειτονιά μου...
Και οι νυχτοπεταλούδες όμως, δεν πάνε πίσω, από ποικιλία και ομορφιά, και μάλιστα αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των λεπιδόπτερων της χώρας! Τα βράδια που ανάβουμε το φως της βεράντας, μαζεύονται πολλές, οι περισσότερες από αυτές είναι σε κίτρινες και μπεζ αποχρώσεις, με λεπτεπίλεπτα σχέδια στα φτερά τους, χωρίς όμως να ξεχνάμε οτι ανάμεσα στα είδη των νυχτοπεταλούδων που συναντούμε στην Ελλάδα, περιλαμβάνεται και η γιγαντιαία Saturnia pyri, ένα κουκούλι της οποίας, εντόπισα μέσα στο Παυσίλυπο, στο κέντρο της Καρδίτσας ... Στις παρακάτω φωτό (εκτός από το κουκούλι της Σατούρνιας), μπορείτε να δείτε μια νυχτοπεταλούδα Idea και μία του είδους Scopula, που είναι πολύ κοινές στην Ελλάδα...Μπορεί να μοιάζουν ίδιες αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετικές...
Συνάντησα πολλές περισσότερες πεταλούδες και νυχτοπεταλούδες μέσα στους 3.5 μήνες που είμαστε πίσω στην Ελλάδα, αλλά η ανάρτηση θα βγει εκτός ελέγχου, αν συνεχίσω να ποστάρω φωτό... Το επόμενο ποστ, όπως υποσχέθηκα, θα είναι μαγειρικό...