Ήταν μια γεμάτη άνοιξη και καλοκαίρι, και το φθινόπωρο και ο χειμώνας, θα είναι εξίσου αποδοτικά -ελπίζω! Όπως θα θυμάστε από εκείνο το καλοκαιριάτικο ποστ με της κηπευτικές εργασίες, με τον Ίωνα αφιερώσαμε σχεδόν όλο το Μάιο σε εργασίες διαμόρφωσης μποστανιού...Αρκετά αργοπορημένα βέβαια, αλλά δεν γινόταν αλλιώς, επειδή έπρεπε και να εισαχθώ στο νοσοκομείο για μία επέμβαση που έλυσε άμεσα ένα πρόβλημα υγείας που έφερα μαζί μου από τη ΝΖ-, ευτυχώς όλα πήγαν καλά και για την υγεία μου αλλά και για το μποστάνι, και οι κόποι μας ανταμείφθηκαν πλουσιοπάροχα!

...και η ανταμοιβή των κόπων μας :)

Θα αρχίσω αυτό το ποστ, με μια μικρή και σύντομη ιστορία ?αν και είναι κάπως αμφίβολο ότι θα χωρέσει μια 15ετία της 30χρονης διδασκαλικής καριέρας του Ίωνα, σε μια «κόλλα χαρτί» Α4, της Microsoft word (sic):

Συνεχίζω με αυτό το ποστ, το μικρό αφιέρωμα με συνταγές από τη Σρι Λάνκα, που ετοιμάσαμε η φίλη μου η Σούμπα κι εγώ...Η συνταγή αυτή, σε αντίθεση με την προηγούμενη (σ.σ. τα Σπρινγκ ρολλς με κιμά), είναι χορτοφαγική, αλλά καθώς λένε όλοι όσοι τη δοκίμασαν, "είναι καλύτερη από κρέας"...Την συνιστώ λοιπόν ανεπιφύλακτα, σε όλους όσους έχουν αδυναμία στα όσπρια και τα λαχανικά, όπως εγώ...

Η φίλη μου η Suba, κατάγεται από τη Sri Lanka...Ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 22 χρόνια, και είναι παντρεμένη με τον Δημήτρη... Εγώ την γνώρισα όταν ακόμα πήγαινε στο Ελληνικό σχολείο για αλλοδαπούς ενηλίκους, και παρακολουθούσε ταυτόχρονα μαθήματα κοσμήματος, στην σχολή που ήμουν κι εγώ...Κάναμε αρκετή παρέα τότε, αλλά εκείνη τη χρονιά αποφοίτησα και άνοιξα το εργαστήριό μου (και πάλι όμως βρισκόμασταν αραιά και πού), αλλά αφότου γυρίσαμε από τη ΝΖ, την συναντώ όλο και πιο συχνά: πάμε για καφέ στην παραλία, παρακολουθούμε διάφορες εκδηλώσεις, και συναντιόμαστε στο σπίτι της για φαγητό, όποτε η έτερη φίλη, Ελένη, κατεβαίνει από την Θεσσαλονίκη, για δουλειές...

Η Suba λοιπόν, εκτός από καταπληκτικό παιδί, είναι μια εξίσου καταπληκτική μαγείρισσα...Πριν από λίγο καιρό, που ήμασταν και οι τρεις μαζεμένες και μας έκανε το τραπέζι, μας έφτιαξε κίτρινο ρύζι, Spring rolls με κιμά, και άλλα ωραία φαγιά με μπιριάνι, κάρυ, τζίντζερ και τούρμερικ, μαζί με μια μεγάλη ποικιλία παγωτών, όπου ξεχώριζε το παγωτό μάνγκο, και τότε την έβαλα να μου υποσχεθεί, οτι μια μέρα θα πήγαινα να μαγειρέψουμε μαζί, ωστε να φωτογραφίσω κάποιες από τις συνταγές και να τις ανεβάσω στο μπλογκ...Ορίστε λοιπόν η πρώτη εκ των 2 συνταγών που θα παρουσιαστούν στο Αρτάνις...

Για το σημερινό ποστ, αποφάσισα να συνεχίσω με φωτογραφίες από το ταξίδι μας στην Ήπειρο, το οποίο δυστυχώς ήταν πολύ σύντομο, αλλά ευελπιστώ πως θα καταφέρουμε να ξαναπάμε, μέχρι το τέλος του μήνα...Ακολουθούν οι φωτογραφίες, μαζί με σύντομες, επεξηγηματικές λεζάντες.

Φ1: Στα Στουρναρέικα, λίγο πριν αρχίσουν τα τούνελ, με πρώτο το τούνελ της Γκρόπας, που είναι και το πιο πρόσφατο από άποψη κατασκευής...

Αυτά είναι! Πας ολιγοήμερο ταξιδάκι στην Ήπειρο, και τα ξεχνάς όλα (και χάνεις ακόμα περισσότερα!) Αλλά ξεκουράζεσαι (κι ας όργωσες ολόκληρη τη Νότια Πίνδο), ξανασυναντάς φίλους και γνωστούς που είχες να δεις χρόνια, που ανοίγουν τα σπίτια τους για σένα (όπως είχαν ανοίξει κάποτε τις καρδιές τους για να σε υποδεχτούν), και οι συζητήσεις συνεχίζονται από το σημείο που είχαν διακοπεί, την τελευταία φορά που ήσουν πάλι εδώ: κυνήγι (όχι, είμαστε κατά του κυνηγιού), εγκατάσταση στο χτήμα κάτω από τα Τζουμέρκα (είναι νωρίς ακόμα, θα δούμε σε λίγα χρόνια), ποιος ήρθε, ποιος έφυγε, ποιος θα ξαναγυρίσει, ποιος παντρεύτηκε, ποιος βάφτισε, και πως βγαίνει το μεροκάματο στην πιο φτωχή περιοχή της Ελλάδας...

Κάθε χρόνο τα τελευταία 4 χρόνια που ήμασταν στη ΝΖ, φτιάχναμε μποστάνι στους κήπους των σπιτιών που νοικιάζαμε...Βασικά ξεκινήσαμε το ...άθλημα, επειδή στο πρώτο σπίτι που πήγαμε, στο Christchurch, βρήκαμε ένα κήπο παρατημένο, κατάξερο και κακάσχημο: με τα κορίτσια σκάψαμε όλο το μέρος, βγάλαμε το πλαστικό που είχαν τοποθετήσει 20 πόντους μέσα στο χώμα (υποτίθεται για να μην βγαίνουν ζιζάνια), και φυτέψαμε πολλά μυρωδικά και λουλούδια...

Νομίζω σήμερα έγινε ευρύτερα γνωστό το νέο, μέσω των social media: Μια δασκάλα μουσικής στη Θεσσαλονίκη (αν δεν απατώμαι) θέλησε να διδάξει στα παιδιά της Ε' τάξης του σχολείου της, τον "Κεμάλ" του Χατζιδάκη, και αφού διαμαρτυρήθηκε ένας γονιός που προφανώς υποφέρει από τις θρησκευτικο-πολιτικές νευρώσεις της εποχής, η διευθύντριά της, την επέπληξε και της υπόδειξε οτι θα έπρεπε να διδάσκει πιο ...εθνικοπατριωτικά τραγούδια, και αφαίρεσε τις κόπιες του τραγουδιού που είχαν μοιραστεί στους μαθητές...

Κατόπιν γενικής κατακραυγής, για να δικαιολογηθεί, δήλωσε οτι το τραγούδι επρόκειτο να παρουσιαστεί στην γιορτή του σχολείου, για τα 100χρονα από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, η επέτειος όμως, συνέπιπτε χρονικά με τις 27 Οκτωβρίου 2012... ;

Την περασμένη Πέμπτη, κάλεσα τη φίλη μου το Κασσουλίνι για φαγητό...Μου είχε πει οτι ήθελε να φάει Ινδικό, τις συνταγές που είχε δει στο μπλογκ: το χορτοφαγικό κάρυ (λινκ συνταγής), και το butter chicken (λινκ συνταγής)...Όλα καλά ως εδώ, τα υλικά τα βρήκα εύκολα στα μεγάλα μάρκετ, αλλά σκέφτηκα οτι αφού είχα ξεκινήσει να φτιάξω 2 φαγητά, ας τα συνόδευα και με κάτι άλλο, να ολοκληρώσω το έγκλημα!

Λοιπόν έχουν περάσει αρκετές μέρες από την τελευταία ανάρτηση, οπότε είναι ο καιρός του να αλλάξω το ποστ (σίγουρα το Ελληνικό παραδοσιακό Πάσχα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά νισάφι πια με τα κοκορέτσια...Και η συνταγή του Χαϊμέ θα αργήσει, εντωμεταξύ θα έρθει διπλή/εύκολη Ινδική συνταγή, στο επόμενο ποστ -ήδη τώρα που ποστάρω τις φωτό, την ετοιμάζω για να την παρουσιάσω...)