Στην Kaikoura...

Ανοιχτός δρόμος -αν και αργησαμε σχετικά να ξεκινήσουμε-, αλλά μαζί και όμορφα καταπράσινα τοπία, προβατάκια και αρκετός ήλιος, πράγμα που δεν συμβαίνει και πολύ συχνά...Όποτε όμως είναι ηλιόλουστος ο καιρός το εκμεταλλευόμαστε με τέτοιες εκδρομές...

Ένα τροχαίο στο δρόμο, ευτυχώς χωρίς τραυματίες, παρά μόνον με υλικές ζημιές...Ο οδηγός του φορτηγού με το ρυμουλκούμενο, έχασε τον έλεγχο και έπεσε σε χαντάκι στο πλάι του δρόμου και ευτυχώς σταμάτησε εκεί...

Το μεγάλο κάμπινγκ στο δρόμο προς την Kaikoura, και μια σύντομη στάση για να ξεμουδιάσουμε από την οδήγηση...Να μην ξεχνάμε οτι βρίσκεται 160 χλμ μακριά από το Christchurch...

Η νότια ακτή και οι εγκαταστάσεις (μια ταμπέλα απέμεινε στο χώρο) από την εποχή που στο μικρό λιμάνι έδεναν τα φαλαινοθηρικά και λειτουργούσε το εργοστάσιο που μεταποιούσε το λίπος των κητών...Σχεδόν όλη η παραγωγή στελνόταν με βαρέλια στην Αγγλία, να μην ξεχνάμε όμως πώς οι μεγαλύτερες πόλεις της ΝΖ, εκτός ίσως από το Christchurch, ιδρύθηκαν για αυτό τον σκοπό...Τα εργοστάσια αυτά αποτέλεσαν τον πυρήνα που προσέλκυσε χιλιάδες μετανάστες (κυρίως πρώην αγρότες) που στην χώρα τους δεν είχαν στον ήλιο μοίρα...

Ένα μεγάλο ροζ paua, ανάμεσα στα σκουπίδια και τα κάθε λογής συντρίμια που έβγαλε η θάλασσα... Μαζέψαμε ένα κουβά κοχύλια αυτού του είδους, ροζ και μπλε αμπαλόνε, εκείνο το μεσημέρι...

Η πόλη, στην βόρεια παραλία, πίσω από την ομώνυμη χερσόνησο...Κράτησε το Μαορί όνομα που μέχρι τότε κατείχε το οχυρωμένο papa (χωριό) και εκτός του οτι έγινε ξανά ψαροχώρι με ετήσιο φεστιβαλ φαγητού θαλασσινών, είναι ταυτόχρονα και σημαντικό τουριστικό κέντρο του Νοτίου Νησιού...Οι Νεοζηλανδοί διέγραψαν το φαλαινοθηρικό παρελθόν τους, έγιναν υπέρμαχοι της προστασίας των κητωδών και οργανώνουν φωτογραφικά σαφάρι από θαλάσσης και αέρος...Η τύχη των φαλαινών είναι τελικά συνυφασμένη με την διατήρηση της ζωής και της ευημερίας των ανθρώπων...(Όλες οι φωτό που βγάλαμε από την πόλη, ήταν ένα αίσχος...Η μόνη -σχετικά- καλή ήταν η δεύτερη, ενώ η πρώτη προέρχεται από την επίσημη ιστοσελίδα της Kaikoura στο διαδίκτυο...)

ΚΙ ενώ είχαμε πάρει τον δρόμο της επιστροφής, αποφασίσαμε να κάνουμε ακόμα μια σύντομη στάση, ωστε να φωτογραφίσουμε την απέναντι ακτη, όσο ακόμα υπήρχε ήλιος, μιας και πλησίαζε το δειλινό...Κι όπως έσκυβα για να πιάσω την καλύτερη γωνία, είδα μια φατσούλα να με κοιτάει από τα βράχια κάτω από τον δρόμο...Ήταν ένα μέλος ενός μικρού κοπαδιού  Arctocephalus forsteri (fur seals ή kekeno στα Μαορί) που  ξεκουραζόταν στην πετρώδη παραλία...

...και η φωτό που λέγαμε...

Στο δρόμο της επίστροφής, περάσαμε πάλι από το σημείο του ατυχήματος...Το κουβούκλιο του φορτηγού απομακρύνθηκε, ενώ οι εργάτες ακόμα ξεφορτώνανε το εμπόρευμα...Μετά από μια σχετική καθυστέρηση είμασταν πίσω στο σπίτι...