- Blogroll
-
Posted
Aug 17, 2011
Ο σεισμός...
Μια οκνή αράχνη
αποκοιμήθηκε στην αιώρα της
Η καταιγίδα υποχώρησε βιαστικά πίσω απ? το ουράνιο τόξο
παρασύροντας μαζί της όσο φως απέμεινε.
Πέρα στη δύση η κρύα νύχτα φρεσκολουσμένη
ετοίμαζε το άρμα της.
Τίναξε τα μαλλιά της κι ο ουρανός γέμισε αστέρια
Θραύσματα ενός σκοτεινού κόσμου
-ένας κόσμος γεμάτος φως-
Ο καπνός του τσιγάρου έγλυφε ηδονικά το υγρό ταβάνι
μετεωρίζονταν επικίνδυνα
Στην παγωμένη του ανάσα
ένα ίχνος ανησυχίας
Αδιόρατης Αδιάφανης
Ο χρόνος ερωτοτροπεί με την Αγωνία
κι η γη που για χρόνια προσμένει
τα δώρα τ? ουρανού
δονείται σύγκορμη...
Μ.Κ. Μάρτης 2011