Είναι ένα ζήτημα, το να βρεις θέμα συζήτησης, στη ΝΖ?Τα πιο κοινά θέματα, είναι ο καιρός, το ράγκμπυ, το ψάρεμα, οι κότες (αυτές που κάνουν κοκοκό ?ένας Έλληνας φίλος μου έλεγε ότι στην παρέα του, όλοι έχουν κοτέτσια στα σπίτια τους και τον έχουνε πρήξει), το σέρφινγκ ή την κηπουρική, και σε συζητήσεις για την Ελλάδα δεν συμμετέχω ποτέ (υπάρχουν και τα ξυπνοπούλια, που δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα της ζωής τους εκεί, και επειδή είδαν κάτι στις ειδήσεις, νομίζουν ότι έμαθαν και τα πάντα) ?

(το ποστ είναι αφιερωμένο στο φίλο Γ.Π. που είμαι σίγουρη ότι θα το ευχαριστηθεί :)

A Cross with 925 silver and precious stones...

Για σήμερα, τελευταία ανάρτηση για φέτος, διάλεξα να ποστάρω 2 πολύ εύκολες και νόστιμες συνταγές...Η πρώτη ονομάζεται "Μεξικάνικα γαμήλια γλυκάκια", και είναι όπως λέει και το όνομά της μια παραδοσιακή Μεξικάνικη συνταγή, η οποία όμως μοιάζει πολύ με τα δικά μας κουραμπιεδάκια, και για αυτό τον λόγο την "μετονομάζω" έτσι...

Λοιπόν, χθες με τσίμπησε μια αράχνη...Έκανα κάτι εργασίες στον κήπο (έσπειρα για πλάκα κολοκυθόσπορο από τις κολοκύθες που αγοράζουμε για να φτιάξουμε μπατζίνα -και φύτρωσαν!), οπότε ενώ ξεχορτάριαζα και πότιζα και λοιπά, μια μικροσκοπική γυαλιστερή κατάμαυρη αράχνη, ανέβηκε στο χέρι μου και με δάγκωσε!

Κανονικά θα σας είχα συνταγή σήμερα, αλλά οι μικρές ξεχάστηκαν προχθές, που κάθησαν και έφτιαξαν ένα πολύ ωραίο Ισπανικό γλυκό, και έτσι δεν έχω φωτό από την διαδικασία -αλλά θα το ξαναφτιάξουμε επειδή μας αρέσει, οπότε θα το δείξω στο μπλογκ...

Όπως υποσχέθηκα (και με τη βοήθεια του καιρού) οι κόρες μου κατάφεραν να πάνε στην παγκόσμια πρεμιέρα του Χόμπιτ, και να τραβήξουνε πολλές φωτό, μερικές από τις οποίες δείχνω στο σημερινό ποστ...

Αυτό από ΄δω και πέρα, θα είναι το λογότυπό μου...Κανονικά θα είχα πάλι φωτό από διάφορα κτίρια του Ουέλλιγκτον (όπως θα καταλάβατε ίσως, το "π.σ" στον τίτλο της προηγούμενης ανάρτησης, σημαίνει "προ σεισμού", τώρα βέβαια το πότε θα χτυπήσει αυτός ο σεισμός, είναι άγνωστο: μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε, μπορεί και ποτέ, αλλά δεν πειράζει να έχω φτιάξει ένα ωραιότατο φωτογραφικό αρχείο, σαν αυτό που έφτιαξα για το Christchurch, οπου εκεί "δεν έκανε ποτέ, σεισμούς"...)

Ο τίτλος, τα λέει όλα, αν και δεν θα τον εξηγήσω. Υπάρχει πολλή επικαιρότητα αυτές τις μέρες στη ΝΖ -και στο Ουέλλιγκτον, 1ον είχαμε την έκλειψη ηλίου χθες, και μετά έχουμε την επίσκεψη του Καρόλου και της Καμίλλας του...

Και ναι μεν την έκλειψη λόγω έλειψη σχετικών γυαλιών δεν καταφέραμε να την δούμε, παρά μόνο μέσω φωτό στο ίντερνετ , αλλά και η επίσκεψη των βασιλικών κηφήνων, επίσης δεν με ενδιαφέρει, οπότε χθες που όλη η πόλη είχε κατεβεί στο λιμάνι και στο κέντρο για να τους δει και να παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις, εμείς προτιμήσαμε να πάμε στη Days bay, και το  Eastbourne - η μέρα ήταν πολύ ωραία για να πάει χαμένη!

Την 1η Ιανουαρίου (19 Δεκεμβρίου 1911 με το Ιουλιανό ημερολόγιο) γεννιέται ο Νικηφόρος Βρεττάκος στις Κροκεές (Λεβέτσοβα) Λακωνίας. Είναι το δεύτερο, από τα έξι παιδιά, του Κωνσταντίνου Βρεττάκου και της Ευγενίας Παντελεάκη...

Περνά τα νηπιακά του χρόνια στο πατρικό κτήμα στην περιοχή Πλούμιτσα, όπου υπάρχουν μόνον τα δύο μεγάλα σπίτια, του πατέρα και του θείου του και το οικογενειακό εκκλησάκι του Αη-Γιώργη. Ο τόπος αυτός του φυσικού κάλλους και της παιδικής αμεριμνησίας θα επιδράσει καταλυτικά στη ψυχοσύνθεση του Νικηφόρου και στη διαμόρφωση της ποιητικής του ιδιοσυγκρασίας.

Την Κυριακή που πέρασε, γιορτάστηκε στο Ουέλλιγκτον το Diwali. Ο καιρός ολόκληρη τη μέρα δεν ήταν πολύ καλός, αλλά το βραδάκι σταθεροποιήθηκε, οπότε και δεν θα υπήρχε πρόβλημα να δούμε τα βεγγαλικά, στο τέλος της εκδήλωσης... Και ως γνωστόν, τα βεγγαλικά αρέσουν σε όλους!