Τη Δευτέρα που πέρασε, είχαμε την επέτειο του Guy Fawkes...Εδώ δεν οργανώνεται από τον δήμο του Ουέλλιγκτον, αλλά από μια εταιρεία που έχει δώσει την επωνυμία της στην εκδήλωση...

Υποτίθεται λοιπόν οτι η εκδήλωση θα μετατίθενταν για χθες, Τρίτη, εφόσον η βραδιά ήταν βροχερή (που ήταν) αλλά τελικά έγινε κανονικά, παρά την βροχάρα, τον αέρα και το κρύο, και ευτυχώς που επέμενα να μείνουμε παρά τον βρωμόκαιρο, αλλά σήμερα όλοι φταρνιζόμαστε στο σπίτι, παρόλο που ντυθήκαμε σαν εσκιμώοι -Νοέμβριο μήνα, ένα βήμα πριν το καλοκαίρι, να το δούμε και να μην το πιστέψουμε!

Στο σπίτι μας είμαστε φανατικοί κιμαδοφάγοι (σε λογικά πλαίσια βέβαια) και συνηθίζουμε να τον μαγειρεύουμε με διάφορους τρόπους, , όπως πχ παστίτσιο, λαζάνια, σουτζουκάκια, γιουβερλάκια, και όλων των ειδών τους κεφτέδες...

Έτσι λοιπόν, μετά τους Πορτογαλικούς κεφτέδες, ήρθε η σειρά των Ιταλικών, οι οποίοι ως φυσικό επόμενο, δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από τους κεφτέδες των άλλων Μεσογειακών χωρών, είναι όμως εξίσου νόστιμοι...Θα βρείτε πολλές συνταγές στο διαδίκτυο, εγώ κάνω μία πολύ απλή συνταγή, και αυτήν θα σας δείξω :)

Λοιπόν στο σπίτι, πολύ συχνά (και κυρίως επειδή αρέσει στα παιδιά, φτιάχνουμε λαδερό αρακά ανακατεμένο με καλαμπόκι...

Πολλές φορές λοιπόν συμβαίνει να περισσεύει φαγητό, το οποίο αξιοποιώ σαν υλικό γέμισης για αλμυρές τάρτες. Χρησιμοποιώ επίσης διάφορα άλλα λαχανικά που έχω στη διάθεσή μου, πατάτες, πιπεριές, κολοκυθάκια, καρότα κλπ...

1η Αυγούστου σήμερα, και μιας και ο καιρός ξάνοιξε σχετικά -αν και ημερολογιακά ο Αύγουστος αντιστοιχεί στον Ελληνικό Φεβρουάριο-, αποφασίσαμε με τον Ίωνα να πάμε μια βολτίτσα και μάλιστα σκεφτήκαμε να εξερευνήσουμε το ακρωτήριο Ντόρσετ, στο προάστιο Seatoun (αν αναρωτιέστε τί δουλειά έχει το Ντόρσετ στην ΝΖ, είναι φυσιολογικό, οι πρώτοι άποικοι έφεραν πολλά από τα τοπωνύμια της Μ.Βρετανίας στην νέα τους πατρίδα...)

Στην 1η φωτό, η θέα προς τους βραχους Pinnacle, μαζί με μια ταμπέλα οτι στην περιοχή της ρεζέρβας Uruaiti Pa (κάποτε πάνω στους λόφους πάνω από το ακρωτήριο Ντόρσετ υπήρχε οχυρωμένο χωριό των Μαορί) έχουν τοποθετηθεί παγίδες με δολώματα για νυφίτσες και κουνάβια...

Για το τελευταίο ποστ του Σεπτέμβρη αποφάσισα να επιστρέψω με τα φυσικά μοτίβα, αυτή τη φορά χωρίς σχολιασμό, μιας και κάθε φωτογραφία (οι οποίες είναι σε μεγάλη ανάλυση ωστε να φαίνονται περισσότερες λεπτομέρειες) αναφέρει το είδος του περιεχομένου της...

Όλες οι φωτό τραβήχτηκαν μέσα στον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, και υπόσχομαι να επιστρέψω στο μέλλον με ανάλογο ποστ...

Λοιπόν, έψαχνα εδώ και μέρες θέμα για την νέα ανάρτηση...Ο Ίωνας μου πρότεινε να συνεχίσω με τις φωτογραφικές αναρτήσεις των φυσικών μοτίβων, αλλά η αλήθεια είναι οτι βαριέμαι να καθήσω να διαλέξω φωτό, κλπ: προτιμώ να παρακολουθώ τους Παραολυμπιακούς, όλη μέρα- κάθε μέρα...

Όοοοχι, δεν τους δείχνουν στα ΝΖηλανδικά κανάλια και ευτυχώς δεν πλήρωσα ούτε και το τριμηνιαίο πρόγραμμα του SKY ΝΖ, επειδή δεν τους δείχνουν ούτε εκεί, και θα πήγαιναν χαμένα τα λεφτουδάκια μου (για το απόλυτο τίποτα του βλακο-ράγκμπυ)...

Εναλλακτικός τίτλος: Από τον Καιάδα στην Ολυμπιάδα (ή την Παραολυμπιάδα, για να είμαστε πιο ακριβείς)

Μην μπερδεύεστε, αυτή η ατάκα δεν είναι καν δική μου, ο Ίωνας την είπε, την ώρα που παρακολουθούσαμε παρέα, μέσω διαδικτύου, την τελετή λήξης της Παραολυμπιάδας του Λονδίνου, αλλά μου έδωσε το έναυσμα για αυτήν την ανάρτηση. Είναι γνωστό ότι δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ η θεωρία του Καιάδα, αλλά μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε μεταφορικά: "Από την αφάνεια, στην καταξίωση"...

Στους Βοτανικούς του Ουέλλινγκτον 2ο μέρος (συνέχεια από το προηγούμενο)...

Η "Είσοδος των Ιδρυτών", μια από τις βασικές εισόδους στο πάρκο. Εμείς αναγκαστήκαμε να βγούμε απο τη συγκεκριμένη έξοδο και να ξαναμπούμε από την είσοδο της "Εκατονταετηρίδας" (αγνοώ για ποιον λόγο ονομάζεται έτσι), ώστε να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε στον ροδώνα και το "θερμοκήπιο των Βιγκονιών" μια ώρα αρχύτερα...

Τις τελευταίες μέρες, έχουμε πολύ καλό καιρό, στο Ουέλλιγκτον...Χθες, με την ευκαιρία οτι άρχισαν και οι χειμωνιάτικες διακοπές του 2 τριμήνου για τα σχολεία της ΝΖ, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους Βοτανικούς κήπους..Καθώς όμως ήμασταν συνηθισμένοι από τους αντίστοιχους Βοτανικούς του Christchurch, με απογοήτευσε λίγο αυτή η πρώτη επίσκεψη, αν και για να είμαι ειλικρινής, είδα μόνον ένα μέρος τους (και έχουμε και χειμώνα), και ελπίζω οτι σταδιακά θα αλλάξω γνώμη......

Σίγουρα δεν έχει τις λίμνες και τα συντριβάνια των Βοτανικών στο Christchurch, ούτε και τον πλούτο της άγριας ζωής, υδρόβια και παρυδάτια πουλιά κλπ, αλλά έχει το ηλεκτρικό τρενάκι (που επίσης δεν το έχουμε πάρει ακόμα- προς 3.50$ το άτομο μονή διαδρομή), το θερμοκήπιο με τα εξωτικά λουλούδια και τα νούφαρα (που το βρήκαμε προσωρινά κλειστό), το ροδώνα (που θα ανθίσει την άνοιξη) κλπ...

Για τελευταίο ποστ του Αυγούστου, αποφάσισα να ανεβάσω μερικές φωτό που να δείχνουν φυσικά σχήματα και μοτίβα, από διάφορες εξορμήσεις μας στη φύση. Η μοναδική εξαίρεση, είναι η 2η φωτό, για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε την περιγραφή της...

Φ1: Άνθη Aeonium arboreum, ένα παχύφυτο που προέρχεται από τη Ν.Αφρική, και είναι πολύ διαδεδομένο στη ΝΖ...Το συγκεκριμένο βρίσκεται έξω από το παράθυρό μας, και είναι πανέμορφο...