Αράχνες και έντομα...

Η ΝΖ έχει μόλις 2-3 δηλητηριώδη είδη αραχνών (ενώ η γειτονική Αυστραλία γεμίζει 15τομη εγκυκλοπαίδεια με τα δηλητηριώδη είδη της), αλλά η συγκεκριμένη αραχνούλα (που προέρχεται από τη Νότια Αφρική) δεν ανήκε σε κανένα από αυτά: Εδώ την αποκαλούν false katipo, και το μόνο που προκαλεί συνήθως είναι φαγούρα, αλλά επίσης μπορεί να προκαλέσει δερματική αλλεργία στο σημείο, πονοκεφάλους, ζαλάδες, στομαχικές διαταραχές κλπ...Αλλά δεν σκοτώνει, δεν προκαλεί νεκρώσεις ιστών, τίποτα τέτοιο...Εγώ παρουσίασα μόνον μια ελάχιστη φαγούρα, για καμιά ωρίτσα, και μετά πέρασε...

Σήμερα το πρωί, λοιπόν, κατά σύμπτωση, συζητούσα το συμβάν με ένα φίλο, και μου είπε οτι προχθές αναγκάστηκε να σκοτώσει μία -αρσενική μάλλον- trite planiceps, η οποία είναι πολύ τρομακτική εμφανισιακά, αλλά εντελώς ακίνδυνη (έχω βρει 3-4 μέσα στο σπίτι και τις έχω βγάλει έξω- ψάχνω όμως εδώ και μέρες να βρω μια 5η που κρύβεται μέσα στην κουζίνα μου, επειδή αν την δουν οι μικρές θα πάθουν μεγάλη τρομάρα), οπότε αποφάσισα να σας δείξω μερικά από τα ζωντανά που περιτριγυρίζουν τα ΝΖηλανδικά σπίτια, μαζί και το αραχνίδιο που έκανε το λάθος να με δαγκώσει (ελπίζω να κατάφερε να επιζήσει από το σοκ!)

Η αραχνούλα "false katipo"...Η κοιλιά της είναι τόσο γυαλιστερή, που φαινότανε να έχει ένα άσπρο σχήμα επάνω, στην πραγματικότητα έχει 4 μικροσκοπικές βουλίτσες , αν και υπάρχει η πιθανότητα να έχει άσπρες ρίγες, ή ακόμα και τριγωνικά πορτοκαλιά σχέδια, ώστε να προσομοιάζει ακόμα περισσότερο στην ενδημική δηλητηριώδη katipo...

Το πολύ εντυπωσιακό trite planiceps (στην πάνω φωτό ένα πολύ "φωτογενές" αρσενικό του είδους, στην κάτω ένα μικρότερο σε μέγεθος), το οποίο είναι -υποθέτω εγώ-, το είδος της αράχνης που είδε ο φίλος μου μέσα στο σπίτι του, και τη σκότωσε...Είναι εντελώς ακίνδυνη, αν και όταν τραβούσα τις φωτό, είχα την υποψία οτι με σκεφτόταν ως το επόμενο γεύμα της...

Μια badumna ενώ ορμάει σε μια ζουμερή χρυσόμυγα, με την οποία την τάισα...Στο τέλος-τέλος ας μην έμπαινε στην κουζίνα μου, ποιος της φταίει! (Ξέρω οτι γίνομαι αηδιαστική, αλλά έχει πλάκα, τα ζουζούνια με διασκεδάζουν αφάνταστα!)

Μια "χρυσομαλλούσα" trite, πάνω στο τοίχο, φάτσα από το κομπιούτερ μου... Εννοείται οτι πήγε βόλτα στον κήπο, να κάνει παρέα με τα άλλα αραχνάκια του ποστ αυτού...

Μία sidymella πάνω στον μαϊδανό μου...Την τράβηξα άπειρες φωτό, και την άφησα στη θέση της...Στο κάτω -κάτω, μου προστατεύει και τον μαϊδανό...

Αυστραλέζικες αράχνες του γένους Eriophora, το οποίο παρουσιάζει άπειρους συνδυασμούς χρωμάτων, εδώ μια μαύρη και μια μπεζ με μαύρη γραμμή, αλλά αυτό το είδος τουλάχιστον, είναι εντελώς ακίνδυνο...

Η μοναδική ενδημική αράχνη lynx της ΝΖ, με το επιστημονικό όνομα gracilipes, που σημαίνει "με τα χαριτωμένα πόδια"

Ένας κοινός ΝΖηλανδικός τζίτζικας (kikihia στα Μαορί), με ωραία αστραφτερά φτερά...

Ένα μωρό ΝΖηλανδικός μάντης (καμιά φορά κι εγώ απορώ πώς τα βλέπω όλα αυτά τα πράσινα μικροσκοπικά ζούδια..., αλλά τα βλέπω! Μάλλον έχω συνηθίσει να τα ξεχωρίζω, ανάμεσα στα χορτάρια...)

Ένα μωρό κλείταρχος, και (πιθανόν) η μάνα του, την οποία την εντόπισε ο Ίωνας στον μπροστινό κήπο, μια ωραία λαμπερή μέρα του περασμένου Οκτώβρη, μετά από μια βδομάδα με βροχάρες...Είχε βγει από ένα άνοιγμα στα θεμέλια του σπιτιού, και στέγνωνε στον ήλιο, πράσινη- πράσινη, σε μέγεθος φρέσκου φασολιού...Την αφήσαμε στην ησυχία της, και 2 μήνες μετά, βρήκα το μωρό :)

(Εγώ πάντως βλέπω μεγάλη ομοιότητα, δικό της είναι...Χαχαχαχαχα)

Ένα αστραφτερό ζουζούνι πάνω στην μπουγάδα μου, που αργότερα βρήκα οτι ονομάζεται "σκαθάρι μανούκα", αλλά εκτός από τα φυτά, το έδαφος και το νερό, έχει και μια τάση να ελκύεται από ρούχα, γούνες, δερμάτινα, ξηρές τροφές/ όσπρια και οτιδήποτε άλλο βρει εύκαιρο... Ευτυχώς δεν έφαγε το μπλουζάκι του Ίωνα, επειδή είναι από τα αγαπημένα του...

Ένα weta του εδάφους, που έφερε η γάτα του γείτονα απέναντι...Βασικά, όποτε την βλέπω την διώχνω, επειδή ταΐζω τα άγρια πουλιά της γειτονιάς και δεν θέλω να μου τα ενοχλεί...Επίσης αναρωτιέμαι αν την ταΐζει ο άχρηστος, επειδή όλο στην αυλή μου είναι...

Και μια κίτρινη admiral, που βρήκα κάτω από τον καναπέ μου...Δεν έχω ιδέα πώς μπήκε μέσα στο σπίτι, πάντως την βρήκα εντελώς κατα τύχη, επειδή τράβηξα το έπιπλο για να καθαρίσω, και μόλις την χτύπησε το φως, άνοιξε τα φτερά της...Την έβαλα μέσα σε ένα πλαστικό τάπερ και την πήγα στον κήπο, και πέταξε!

Αυτά τα ολίγα από το μέτωπο των ζουζουνιών, στο επόμενο ποστ, συνταγή!