Προς την Taupo

Ενώ διασχίζουμε τον Desert road, με καταρρακτώδη βροχή...Στις πρώτες 2 φωτό το ηφαίστειο Ruapehu, και στην τρίτη, το ηφαίστειο Tongariro, που περιβάλλονται από τα δυο (ομώνυμα) Εθνικά πάρκα...Οι κορυφές είναι χιονισμένες, ενώ αν ο καιρός ήταν καλύτερος, θα αναγνωρίζατε τα εδάφη της Μόρντορ από την τριλογία του Άρχοντα...Στο Εθνικό πάρκο του Mt Ruapehu, χάθηκε τις προάλλες ένας Έλληνας τουρίστας, ο οποίος διασώθηκε μέσω ...Ελλάδας...Ευτυχώς που ήταν ψύχραιμο το παιδί, και γερό, και επικοινώνησε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, και  είχε και τη τύχη με το μέρος του, και σώθηκε, διαφορετικά ακόμα θα τον ψάχνανε στις ερημιές, οι ΝΖηλανδοί...

Όλη η περιοχή είναι ηφαιστιογενής, και το συγκεκριμένο οροπέδιο το οποίο διασχίζει το δρόμος αυτός, ανάμεσα στα βουνα, τα ηφαίστεια και τις ηφαιστιακές κοιλάδες, είναι ακατοίκητο, ανεμόδαρτο και απουσιάζει παντελώς η υψηλή βλάστηση...Πριν από χρόνια, συνέβη εδώ και το ομώνυμο έγκλημα από έναν ντόπιο έμπορο ναρκωτικών, ενώ το πτώμα του θύματος που μάλλον ήταν διακινητής, δεν βρέθηκε ποτέ...

Οι πρώτες εικόνες από την Ταούπο...Δημιουργήθηκε στην καλντέρα ενός υπερηφαιστείου, από την εισροή των υδάτων 4 γειτονικών ποταμών, και έχει εμβαδόν 616 τετ.χιλιόμετρα, ενώ στο βαθύτερο σημείο της φτάνει τα 183 μέτρα...Για να συγκρίνουμε με την μεγαλύτερη Ελληνική λίμνη, τη Τριχωνίδα, η οποία έχει έκταση επιφάνειας 98,6 τετ.χλμ, και βάθος 58 μέτρα, είναι σαν να λέμε οτι η Τριχωνίδα χωράει μέσα στην Ταούπο, σχεδόν εξήμισι φορές, ενώ ο Παγασητικός κόλπος (175 τετρ.χλμ), τρισήμισι φορές...
Η μεγαλύτερη έκρηξη του ηφαιστείου συνέβη πριν από 26.500 χρόνια, ενώ η τελευταία μεγάλη, το 180 μΧ...Το ηφαίστειο θεωρείται ανενεργό, ενώ η λίμνη βγάζει ακατάπαυστα κομμάτια ελαφρόπετρας, που συλλέγουν οι ντόπιοι και οι επισκέπτες ...

Δυστυχώς και στην παραλιακή ομωνυμη πόλη (Ταούπο) όπου επρόκειτο να διανύκτερεύσουμε, ωστε να συνεχίσουμε την επόμενη μέρα το ταξίδι μας, ο καιρός ήταν όπως και σε όλη τη διαδρομή: βροχερός...Το μέρος είναι πολύ τουριστικό, ενώ οι περισσότερες ομάδες τρίαθλου της χώρας, αθλούνται εκεί...

Αφού βρήκαμε δωμάτιο σε ωραιο ξενοδοχείο, είπαμε να βγούμε μια βόλτα να δούμε λίγο το μέρος και να βγάλουμε καμιά φωτό, στις όχθες...Σε κανονικές (καλές) συνθήκες, θα φαινόταν στο βάθος του Ορίζοντα, το ηφαίστειο Tongariro, αλλά λόγω της κακοκαιρίας και της χαμηλής νέφωσης, δεν φαινόταν σχεδόν τίποτε....

Δυστυχώς άρχισε να βρέχει πάλι, και μπήκαμε σε ένα μπαρ-εστιατόριο για να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε και ένα ποτήρι κρασί, αν και τα ΝΖηλανδικά και Αυστραλιανά κρασιά, παρά το καλό τους όνομα, είναι στην πλειοψηφία τους ξυνά, και για τον καθαρισμό τους, χρησιμοποιούνται ζωικά και γαλακτοκομικά προϊόντα...

Η τηλεόραση είχε αγώνες τέννις, και ράγκμπυ, ενώ στο μπαρ και την αίθουσα του εστιατορίου, δεν έπεφτε καρφίτσα...

Τα ωραία όμως συνέβαιναν έξω...Φύγαμε λοιπόν από το μπαρ, και πήγαμε προς τη λίμνη, όπου παρά τη βροχή, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα...ΟΙ επόμενες φωτό, χωρίς σχολιασμό...

Αυτά τα ολίγα, περισσότερα σε λίγες μέρες...Καλά να περνάτε...