Μετά από χρόνια που λείπαμε, είδαμε και πάλι φέτος να επιστρέφουν τα χελιδόνια. Τα ακούσαμε πριν τα δούμε, το πρωί της 25ης Μαρτίου, στην Νέα Αγχίαλο...Το μεσημέρι που γυρίσαμε στο Βόλο, ήδη τα σπιτοχελίδονα ψάχνανε για τις φωλιές τους, και οι σταχτάρες πετούσαν πολύ ψηλά, κυνηγιόντουσαν και κυνηγούσαν, ενώ έπεφταν ψιλές στάλες βροχής...
(Το βίντεο το βρήκα στο κανάλι του Green Corfu...Η Κέρκυρα διατηρεί έναν από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς χελιδονιών στην Ελλάδα)
Λοιπόν, χθες με τσίμπησε μια αράχνη...Έκανα κάτι εργασίες στον κήπο (έσπειρα για πλάκα κολοκυθόσπορο από τις κολοκύθες που αγοράζουμε για να φτιάξουμε μπατζίνα -και φύτρωσαν!), οπότε ενώ ξεχορτάριαζα και πότιζα και λοιπά, μια μικροσκοπική γυαλιστερή κατάμαυρη αράχνη, ανέβηκε στο χέρι μου και με δάγκωσε!
1η Αυγούστου σήμερα, και μιας και ο καιρός ξάνοιξε σχετικά -αν και ημερολογιακά ο Αύγουστος αντιστοιχεί στον Ελληνικό Φεβρουάριο-, αποφασίσαμε με τον Ίωνα να πάμε μια βολτίτσα και μάλιστα σκεφτήκαμε να εξερευνήσουμε το ακρωτήριο Ντόρσετ, στο προάστιο Seatoun (αν αναρωτιέστε τί δουλειά έχει το Ντόρσετ στην ΝΖ, είναι φυσιολογικό, οι πρώτοι άποικοι έφεραν πολλά από τα τοπωνύμια της Μ.Βρετανίας στην νέα τους πατρίδα...)
Στην 1η φωτό, η θέα προς τους βραχους Pinnacle, μαζί με μια ταμπέλα οτι στην περιοχή της ρεζέρβας Uruaiti Pa (κάποτε πάνω στους λόφους πάνω από το ακρωτήριο Ντόρσετ υπήρχε οχυρωμένο χωριό των Μαορί) έχουν τοποθετηθεί παγίδες με δολώματα για νυφίτσες και κουνάβια...
Για το τελευταίο ποστ του Σεπτέμβρη αποφάσισα να επιστρέψω με τα φυσικά μοτίβα, αυτή τη φορά χωρίς σχολιασμό, μιας και κάθε φωτογραφία (οι οποίες είναι σε μεγάλη ανάλυση ωστε να φαίνονται περισσότερες λεπτομέρειες) αναφέρει το είδος του περιεχομένου της...
Όλες οι φωτό τραβήχτηκαν μέσα στον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, και υπόσχομαι να επιστρέψω στο μέλλον με ανάλογο ποστ...
Στους Βοτανικούς του Ουέλλινγκτον 2ο μέρος (συνέχεια από το προηγούμενο)...
Η "Είσοδος των Ιδρυτών", μια από τις βασικές εισόδους στο πάρκο. Εμείς αναγκαστήκαμε να βγούμε απο τη συγκεκριμένη έξοδο και να ξαναμπούμε από την είσοδο της "Εκατονταετηρίδας" (αγνοώ για ποιον λόγο ονομάζεται έτσι), ώστε να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε στον ροδώνα και το "θερμοκήπιο των Βιγκονιών" μια ώρα αρχύτερα...
Τις τελευταίες μέρες, έχουμε πολύ καλό καιρό, στο Ουέλλιγκτον...Χθες, με την ευκαιρία οτι άρχισαν και οι χειμωνιάτικες διακοπές του 2 τριμήνου για τα σχολεία της ΝΖ, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους Βοτανικούς κήπους..Καθώς όμως ήμασταν συνηθισμένοι από τους αντίστοιχους Βοτανικούς του Christchurch, με απογοήτευσε λίγο αυτή η πρώτη επίσκεψη, αν και για να είμαι ειλικρινής, είδα μόνον ένα μέρος τους (και έχουμε και χειμώνα), και ελπίζω οτι σταδιακά θα αλλάξω γνώμη......
Σίγουρα δεν έχει τις λίμνες και τα συντριβάνια των Βοτανικών στο Christchurch, ούτε και τον πλούτο της άγριας ζωής, υδρόβια και παρυδάτια πουλιά κλπ, αλλά έχει το ηλεκτρικό τρενάκι (που επίσης δεν το έχουμε πάρει ακόμα- προς 3.50$ το άτομο μονή διαδρομή), το θερμοκήπιο με τα εξωτικά λουλούδια και τα νούφαρα (που το βρήκαμε προσωρινά κλειστό), το ροδώνα (που θα ανθίσει την άνοιξη) κλπ...
Για τελευταίο ποστ του Αυγούστου, αποφάσισα να ανεβάσω μερικές φωτό που να δείχνουν φυσικά σχήματα και μοτίβα, από διάφορες εξορμήσεις μας στη φύση. Η μοναδική εξαίρεση, είναι η 2η φωτό, για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε την περιγραφή της...
Φ1: Άνθη Aeonium arboreum, ένα παχύφυτο που προέρχεται από τη Ν.Αφρική, και είναι πολύ διαδεδομένο στη ΝΖ...Το συγκεκριμένο βρίσκεται έξω από το παράθυρό μας, και είναι πανέμορφο...
Το ποστ αυτό θα είναι φωτογραφικό και οι περιγραφές θα είναι λιτές και σύντομες.Επειδή οι φωτό είναι πολλές, και η ανάρτηση προβλέπεται τεραστίων διαστάσεων υπόσχομαι να επιστρέψω σύντομα, με παρόμοιο ποστ, αρκεί να φτιάξει ο καιρός (επειδή μας έχει πρήξει στις βροχές...
Φ1-2: Στην Evans bay...
Χορταστικό -από άποψη φωτογραφιών- το σημερινό ποστ, που είναι το πιο πρόσφατο από την ενότητα 'διακοπές', και έπρεπε οπωσδήποτε να τελειώσει αυτή η παρουσίαση των τοπίων της Fjordland (Fiordland- όπως είναι ο 'ΝΖηλανδικός' τρόπος γραφής, αυτής της περιοχής)...
Στο ποστ αυτό συνεχίζεται το ταξίδι προς το Milford Sound, που ήταν και ο τελικός προορισμός του ταξιδιού αυτού...Θεωρείται γενικά, ένα από τα σημαντικότερα τοπία του κόσμου και σίγουρα είναι το πιο πολυδιαφημισμένο της ΝΖ, αλλά δυστυχώς βρίσκεται στο μέρος της χώρας με τις περισσότερες βροχές, και είναι μάλλον απίθανο να το "πετύχει" κάποιος επισκέπτης με τέλειο καιρό...
