Γλυκό κι ηδονικό ωσάν  άρτυμα

του πατρός μου αμάρτημα

ή ολίγη ατυχία

μια διφθέρα πτυχία

-μια μητέρα λοχεία-

λεκτικώς και ατάκτως επαρμένα

Παγχαρής ο παρείσακτος

παρωπίδας φορώντας

λαγαρός

ανυπότακτος

Λεωνίδας

Κάτω απ? το καμπαναριό

δυο φύλλα στριμωγμένα

η νωπή απορία

-σχήμα οξύμωρο-

αναδίπλωνε λέξεις

Όπως έχω ξαναγράψει, ο καιρός εδώ είναι πολύ άστατος: μέσα σε μια μέρα μπορεί να κάνει τον καιρό όλου του χρόνου...Δυνατή βροχή το πρωί, ζέστη και ήλιος το μεσημεράκι, συννεφόκαμμα το απόγευμα, συννεφιά και ψιλόβροχο το βράδυ και πάλι από την αρχή...

Οι πραγματικά ηλιόλουστες μέρες λοιπόν είναι πολύ λίγες, και προσπαθούμε να τις εκμεταλευτούμε όσο μπορούμε, πηγαίνοντας πχ στο Brighton, ή στους Βοτανικούς κήπους, που λατρεύουμε...

Καθημερινά και Περίεργα στη ΝΖ.Γενικά οι ΝΖηλανδοί, είναι μια χαρά άνθρωποι, τουλάχιστον όσοι έχω γνωρίσει τυχαία ως τώρα, καθόλου πολιτικοποιημένοι, εξυπηρετικοί, χαμογελαστοί ...

Μετά το 1989 η χώρα πέρασε μια τεράστια οικονομική κρίση: Η Αγγλία, λόγω της εισόδου της στην ΕΕ, σταμάτησε να εισάγει προιόντα από την ΝΖ (ως μέλους της κοινοπολιτείας) οι φάρμες έκλεισαν και οι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους...Το μεταναστευτικό ρεύμα από και προς την Ευρώπη και τον κόσμο είναι αμφίδρομο, αρκετοί ΝΖηλανδοί, ξενιτεύτηκαν, πολλοί από αυτούς πήγαν Αγγλία και Αυστραλία...

Αυτήν την εποχή, το Νότιο ημισφαίριο έχει καλοκαίρι, φυσικά και η Ν. Ζηλανδία μαζί...

Η νέα προβλήτα του New Brighton χτίστηκε το 1997, με χρήματα που κατά 50% προέρχονταν από τις δωρεές πολιτών της περιοχής και κατά 50% από χρηματοδότηση του Δημοτικού συμβουλίου...Συγκεντρώθηκαν 4.000.000$ και οι πλακέτες των δωρητών έχουν τοποθετηθεί πάνω σε όλην την έκταση του καταστρώματος , που έχει μήκος 300 μέτρα. Το κτίριο πίσω από την προβλήτα, είναι η καταπληκτική τριώροφη δανειστική βιβλιοθήκη του προαστίου...

Αν αντικρύζατε αυτό το τοπίο από απόσταση θα λέγατε τουλάχιστον .... υπέροχο, μοναδικό ανεπανάληπτο!!!

Αυτό το μέρος δεν βρίσκεται, όπως θα θέλαμε εγώ κι η Δέσποινα, στην Ελλάδα, δεν είναι μια από τις πιο αγαπημένες μας ακρογιαλιές, (την Πάλτση εννοώ, στη Μαγνησία), αλλά θα γίνει κι αυτή σύντομα η αγαπημένη μας και κοντινή άλλη Πάλτση να μας θυμίζει την πατρίδα που αφήσαμε πίσω....

Waitangi day...ή αλλιώς η Εθνική Επέτειος των Νεοζηλανδών...

Waitangi, σημαίνει Νερά (Wai) που κάνουν θόρυβο, αλλά κατά μία αλλη μετάφραση, νερά που κλαίνε...Και σίγουρα κλάψανε πολύ οι Μαορί, όταν ανακάλυψαν πως η συνθήκη που υπογράφτηκε ανάμεσα σε 40 αρχηγούς διαφόρων φυλών (και αργότερα 500 ακόμα) και στους Άγγλους στις 6/2/1840 στην Ακτή των Νησιών (bay of islands) στο Βόρειο Νησί, δεν έγινε σεβαστή από τους αποικιοκράτες Βρεττανούς, ενώ εκείνοι την δέχονταν ως ιερή...

O κήπος με τις πεταλούδες, στο αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης...

Πέρα από την απίστευτη υγρασία και την αποπνικτική ατμόσφαιρα, καθώς μόνον ένα λεπτό πλέγμα τον χώριζε από τον χώρο προσγείωσης τον αεροπλάνων (ενώ όλο το υπόλοιπο κτίριο κλιματιζόταν), ηταν απίστευτα όμορφος, και γεμάτος με πολύχρωμα λεπιδόπτερα...

Απολαύστε τα ταξίδια, τις βόλτες, τους μικρούς και μεγάλους περιπάτους στην φύση, στη θάλασσα ή στο βουνό που κάναμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.