travel

Όλα είναι δρόμος -στο Εθνικό και το επαρχιακό οδικό δίκτυο της ΝΖ... (α' μέρος)

Φ1: Προς το Motunau...

Στο δρόμο για το λιμανάκι του Οαμάρου, κοντά στην ακτή Boatman's, στο νότιο άκρο της πόλης, συναντήσαμε την παλιά ξύλινη αποβάθρα που η χρήση της έχει απαγορευτεί λόγω των ζημιών στην υποδομή της, και που πλέον έχει καταληφθεί από εκατοντάδες κορμοράνους parekareka (Stictocarbo punctatus punctatus)...

Το πρώτο Σ/Κ μετά το σεισμό, αποφασίσαμε να κάνουμε οικογενειακώς μια ανάπαυλα από τους μετασεισμούς και τις εικόνες της καταστροφής, και να πάμε μέχρι το Τιμαρού, περίπου 150 χλμ μακριά, και να μείνουμε εκεί για ένα βράδυ, τελικά μείναμε 2 βράδια και μπορέσαμε να επισκεφτούμε με την ευκαιρία, και το γειτονικό Οαμάρου...

Στην επιστροφή, ταξιδέψαμε με το Kaitaki..Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος, αλλά η θάλασσα ήταν αρκετά ήρεμη, συναντήσαμε λίγο κύμα στα στενά Κουκ, και πυκνή ομίχλη...

Μετά από απουσία ενός τριμήνου λόγω λοιμών, σεισμών και άλλων ατυχών συμβάντων, επιστρέφω για να καλοσορίσω τη νέα χρονιά με μια ανάρτηση επιπόλαιη και κυρίως φωτογραφική...

Λόγω καλοκαιρινών διακοπών αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε το πάνω βόρειο νησί.

Φύγαμε από τη Χοκιτίκα, την επόμενη το πρωί, με την ιδέα πριν επιστρέψουμε προς Christchurch, να επισκεφτούμε τους παγετώνες Franz Josef και Fox, περίπου 200 χλμ νοτιότερα...Ο καιρός ήταν πολύ καλός, -να μην ξεχνάμε οτι στη Westland ρίχνει 2,5 μέτρα βροχή το χρόνο- και συνεχίσαμε προς Νότο...

Το τραγουδάκι της Brooke Fraser παίζει συνέχεια στα ΝΖηλανδικά ραδιόφωνα...

Από όλες τις πόλεις που περάσαμε στο καλοκαιρινό ταξίδι μας, εκείνη που μας άρεσε περισσότερο, ήταν η πόλη τουNapier(διαβάζεται Νέιπιερ)...

Όταν το 1931 ισοπεδώθηκε από έναν καταστροφικό σεισμό, η πόλη ξαναχτίστηκε στο σύνολό της, στο ρυθμό Art Deco, που ήταν πολύ δημοφιλής εκείνη την εποχή...

Συνεχίζοντας την πεζοπορία μέσα στο πάρκο, καταλάβαμε για ποιον λόγο ήταν απαραίτητο το λεωφορείο επιστροφής από τη λίμνη Ροτομαχάνα, μιας και ενώ η κατάβαση ήταν εύκολη και γρήγορη, η ανάβαση με ήλιο και υγρασία λόγω του πυκνού δάσους και των θερμών πηγών, θα ήταν αδύνατη...

Φύγαμε από την Ροτορούα με κατεύθυνση νότια, προς την Ηφαιστειακή κοιλάδα και το Νάπιερ...Ο καιρός ήταν σχετικά συννεφιασμένος αλλά ζεστός, και έτσι, ήταν πιο εύκολη και η διαδρομή αλλά και η βόλτα στον τεράστιο χώρο του πάρκου...

Φεύγοντας λοιπόν από το lava glass πήραμε το δρόμο για βορειότερα, την πόλη της Ροτορούα, στις όχθες τις ομώνυμης λίμνης...

Το όνομά της σημαίνει "Δεύτερη Λίμνη", και υπάρχει και σχετικός μύθος, με έναν αρχηγό της τοπικής φυλής Te Arawa να ανακαλύπτει τη λίμνη και να την αφιερώνει σε ένα θείο του...