kiwilife

Είναι ένα ζήτημα, το να βρεις θέμα συζήτησης, στη ΝΖ?Τα πιο κοινά θέματα, είναι ο καιρός, το ράγκμπυ, το ψάρεμα, οι κότες (αυτές που κάνουν κοκοκό ?ένας Έλληνας φίλος μου έλεγε ότι στην παρέα του, όλοι έχουν κοτέτσια στα σπίτια τους και τον έχουνε πρήξει), το σέρφινγκ ή την κηπουρική, και σε συζητήσεις για την Ελλάδα δεν συμμετέχω ποτέ (υπάρχουν και τα ξυπνοπούλια, που δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα της ζωής τους εκεί, και επειδή είδαν κάτι στις ειδήσεις, νομίζουν ότι έμαθαν και τα πάντα) ?

(το ποστ είναι αφιερωμένο στο φίλο Γ.Π. που είμαι σίγουρη ότι θα το ευχαριστηθεί :)

Λοιπόν, χθες με τσίμπησε μια αράχνη...Έκανα κάτι εργασίες στον κήπο (έσπειρα για πλάκα κολοκυθόσπορο από τις κολοκύθες που αγοράζουμε για να φτιάξουμε μπατζίνα -και φύτρωσαν!), οπότε ενώ ξεχορτάριαζα και πότιζα και λοιπά, μια μικροσκοπική γυαλιστερή κατάμαυρη αράχνη, ανέβηκε στο χέρι μου και με δάγκωσε!

Κανονικά θα σας είχα συνταγή σήμερα, αλλά οι μικρές ξεχάστηκαν προχθές, που κάθησαν και έφτιαξαν ένα πολύ ωραίο Ισπανικό γλυκό, και έτσι δεν έχω φωτό από την διαδικασία -αλλά θα το ξαναφτιάξουμε επειδή μας αρέσει, οπότε θα το δείξω στο μπλογκ...

Όπως υποσχέθηκα (και με τη βοήθεια του καιρού) οι κόρες μου κατάφεραν να πάνε στην παγκόσμια πρεμιέρα του Χόμπιτ, και να τραβήξουνε πολλές φωτό, μερικές από τις οποίες δείχνω στο σημερινό ποστ...

Αυτό από ΄δω και πέρα, θα είναι το λογότυπό μου...Κανονικά θα είχα πάλι φωτό από διάφορα κτίρια του Ουέλλιγκτον (όπως θα καταλάβατε ίσως, το "π.σ" στον τίτλο της προηγούμενης ανάρτησης, σημαίνει "προ σεισμού", τώρα βέβαια το πότε θα χτυπήσει αυτός ο σεισμός, είναι άγνωστο: μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε, μπορεί και ποτέ, αλλά δεν πειράζει να έχω φτιάξει ένα ωραιότατο φωτογραφικό αρχείο, σαν αυτό που έφτιαξα για το Christchurch, οπου εκεί "δεν έκανε ποτέ, σεισμούς"...)

Ο τίτλος, τα λέει όλα, αν και δεν θα τον εξηγήσω. Υπάρχει πολλή επικαιρότητα αυτές τις μέρες στη ΝΖ -και στο Ουέλλιγκτον, 1ον είχαμε την έκλειψη ηλίου χθες, και μετά έχουμε την επίσκεψη του Καρόλου και της Καμίλλας του...

Και ναι μεν την έκλειψη λόγω έλειψη σχετικών γυαλιών δεν καταφέραμε να την δούμε, παρά μόνο μέσω φωτό στο ίντερνετ , αλλά και η επίσκεψη των βασιλικών κηφήνων, επίσης δεν με ενδιαφέρει, οπότε χθες που όλη η πόλη είχε κατεβεί στο λιμάνι και στο κέντρο για να τους δει και να παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις, εμείς προτιμήσαμε να πάμε στη Days bay, και το  Eastbourne - η μέρα ήταν πολύ ωραία για να πάει χαμένη!

Τη Δευτέρα που πέρασε, είχαμε την επέτειο του Guy Fawkes...Εδώ δεν οργανώνεται από τον δήμο του Ουέλλιγκτον, αλλά από μια εταιρεία που έχει δώσει την επωνυμία της στην εκδήλωση...

Υποτίθεται λοιπόν οτι η εκδήλωση θα μετατίθενταν για χθες, Τρίτη, εφόσον η βραδιά ήταν βροχερή (που ήταν) αλλά τελικά έγινε κανονικά, παρά την βροχάρα, τον αέρα και το κρύο, και ευτυχώς που επέμενα να μείνουμε παρά τον βρωμόκαιρο, αλλά σήμερα όλοι φταρνιζόμαστε στο σπίτι, παρόλο που ντυθήκαμε σαν εσκιμώοι -Νοέμβριο μήνα, ένα βήμα πριν το καλοκαίρι, να το δούμε και να μην το πιστέψουμε!

1η Αυγούστου σήμερα, και μιας και ο καιρός ξάνοιξε σχετικά -αν και ημερολογιακά ο Αύγουστος αντιστοιχεί στον Ελληνικό Φεβρουάριο-, αποφασίσαμε με τον Ίωνα να πάμε μια βολτίτσα και μάλιστα σκεφτήκαμε να εξερευνήσουμε το ακρωτήριο Ντόρσετ, στο προάστιο Seatoun (αν αναρωτιέστε τί δουλειά έχει το Ντόρσετ στην ΝΖ, είναι φυσιολογικό, οι πρώτοι άποικοι έφεραν πολλά από τα τοπωνύμια της Μ.Βρετανίας στην νέα τους πατρίδα...)

Στην 1η φωτό, η θέα προς τους βραχους Pinnacle, μαζί με μια ταμπέλα οτι στην περιοχή της ρεζέρβας Uruaiti Pa (κάποτε πάνω στους λόφους πάνω από το ακρωτήριο Ντόρσετ υπήρχε οχυρωμένο χωριό των Μαορί) έχουν τοποθετηθεί παγίδες με δολώματα για νυφίτσες και κουνάβια...

Για το τελευταίο ποστ του Σεπτέμβρη αποφάσισα να επιστρέψω με τα φυσικά μοτίβα, αυτή τη φορά χωρίς σχολιασμό, μιας και κάθε φωτογραφία (οι οποίες είναι σε μεγάλη ανάλυση ωστε να φαίνονται περισσότερες λεπτομέρειες) αναφέρει το είδος του περιεχομένου της...

Όλες οι φωτό τραβήχτηκαν μέσα στον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, και υπόσχομαι να επιστρέψω στο μέλλον με ανάλογο ποστ...

Στους Βοτανικούς του Ουέλλινγκτον 2ο μέρος (συνέχεια από το προηγούμενο)...

Η "Είσοδος των Ιδρυτών", μια από τις βασικές εισόδους στο πάρκο. Εμείς αναγκαστήκαμε να βγούμε απο τη συγκεκριμένη έξοδο και να ξαναμπούμε από την είσοδο της "Εκατονταετηρίδας" (αγνοώ για ποιον λόγο ονομάζεται έτσι), ώστε να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε στον ροδώνα και το "θερμοκήπιο των Βιγκονιών" μια ώρα αρχύτερα...