Καλή χρονιά αγαπητοί αναγνώστες του Αρτάνις! Ελπίζω να ήσασταν καλά τον μήνα αυτόν που απείχα από το ίντερνετ, -αποφάσισα να πάρω ένα μήνα άδεια, από το μπλογκ- αλλά βεβαίως δεν θα μπορούσα να απέχω για πάντα! Εξάλλου έχουμε γενέθλια στο μπλογκ, το οποίο μπήκε αισίως στον 7ο χρόνο του! (Απίστευτο μου φαίνεται!)
Είναι μαγικό μέρος τα Πευκάκια, απέναντι από το λιμάνι?Για πολλά χρόνια ήταν το συνώνυμο της διασκέδασης, όμως καθώς ο χώρος είναι αυστηρά προστατευόμενος λόγω αρχαιολογικών ευρημάτων, ελάχιστα κτίρια υπάρχουν και από αυτά, μόλις 2 ή 3 είναι ακόμα σε χρήση?
Ήρθε επιτέλους το φθινόπωρο, δλδ για να είμαστε ακριβείς, ήρθε ο Οκτώβρης, για τα καλά, επειδή Σεπτέμβρη εμείς δεν μετρήσαμε, φτάσαμε στην 59η Αυγούστου, και τότε καταλάβαμε οτι πλησίαζε επιτέλους και ημερολογιακά το φθινόπωρο, με τις βροχούλες του και τις ψυχρούλες του, οπότε και κατεβάσαμε τα χειμωνιάτικά μας, στρώσαμε τα παπλώματά μας και τα λοιπά...
Ήταν μια γεμάτη άνοιξη και καλοκαίρι, και το φθινόπωρο και ο χειμώνας, θα είναι εξίσου αποδοτικά -ελπίζω! Όπως θα θυμάστε από εκείνο το καλοκαιριάτικο ποστ με της κηπευτικές εργασίες, με τον Ίωνα αφιερώσαμε σχεδόν όλο το Μάιο σε εργασίες διαμόρφωσης μποστανιού...Αρκετά αργοπορημένα βέβαια, αλλά δεν γινόταν αλλιώς, επειδή έπρεπε και να εισαχθώ στο νοσοκομείο για μία επέμβαση που έλυσε άμεσα ένα πρόβλημα υγείας που έφερα μαζί μου από τη ΝΖ-, ευτυχώς όλα πήγαν καλά και για την υγεία μου αλλά και για το μποστάνι, και οι κόποι μας ανταμείφθηκαν πλουσιοπάροχα!
...και η ανταμοιβή των κόπων μας :)
Για το σημερινό ποστ, αποφάσισα να συνεχίσω με φωτογραφίες από το ταξίδι μας στην Ήπειρο, το οποίο δυστυχώς ήταν πολύ σύντομο, αλλά ευελπιστώ πως θα καταφέρουμε να ξαναπάμε, μέχρι το τέλος του μήνα...Ακολουθούν οι φωτογραφίες, μαζί με σύντομες, επεξηγηματικές λεζάντες.
Φ1: Στα Στουρναρέικα, λίγο πριν αρχίσουν τα τούνελ, με πρώτο το τούνελ της Γκρόπας, που είναι και το πιο πρόσφατο από άποψη κατασκευής...
Αυτά είναι! Πας ολιγοήμερο ταξιδάκι στην Ήπειρο, και τα ξεχνάς όλα (και χάνεις ακόμα περισσότερα!) Αλλά ξεκουράζεσαι (κι ας όργωσες ολόκληρη τη Νότια Πίνδο), ξανασυναντάς φίλους και γνωστούς που είχες να δεις χρόνια, που ανοίγουν τα σπίτια τους για σένα (όπως είχαν ανοίξει κάποτε τις καρδιές τους για να σε υποδεχτούν), και οι συζητήσεις συνεχίζονται από το σημείο που είχαν διακοπεί, την τελευταία φορά που ήσουν πάλι εδώ: κυνήγι (όχι, είμαστε κατά του κυνηγιού), εγκατάσταση στο χτήμα κάτω από τα Τζουμέρκα (είναι νωρίς ακόμα, θα δούμε σε λίγα χρόνια), ποιος ήρθε, ποιος έφυγε, ποιος θα ξαναγυρίσει, ποιος παντρεύτηκε, ποιος βάφτισε, και πως βγαίνει το μεροκάματο στην πιο φτωχή περιοχή της Ελλάδας...
Κάθε χρόνο τα τελευταία 4 χρόνια που ήμασταν στη ΝΖ, φτιάχναμε μποστάνι στους κήπους των σπιτιών που νοικιάζαμε...Βασικά ξεκινήσαμε το ...άθλημα, επειδή στο πρώτο σπίτι που πήγαμε, στο Christchurch, βρήκαμε ένα κήπο παρατημένο, κατάξερο και κακάσχημο: με τα κορίτσια σκάψαμε όλο το μέρος, βγάλαμε το πλαστικό που είχαν τοποθετήσει 20 πόντους μέσα στο χώμα (υποτίθεται για να μην βγαίνουν ζιζάνια), και φυτέψαμε πολλά μυρωδικά και λουλούδια...
Λοιπόν έχουν περάσει αρκετές μέρες από την τελευταία ανάρτηση, οπότε είναι ο καιρός του να αλλάξω το ποστ (σίγουρα το Ελληνικό παραδοσιακό Πάσχα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά νισάφι πια με τα κοκορέτσια...Και η συνταγή του Χαϊμέ θα αργήσει, εντωμεταξύ θα έρθει διπλή/εύκολη Ινδική συνταγή, στο επόμενο ποστ -ήδη τώρα που ποστάρω τις φωτό, την ετοιμάζω για να την παρουσιάσω...)
Είναι μια περίεργη άνοιξη, η φετινή, ή ίσως εγώ να έχω ξεχάσει πώς ήταν την άνοιξη στην Ελλάδα... Όπως και νά 'χει όμως, είναι ωραία, όλα είναι κοντά, η θάλασσα, το βουνό, η φύση είναι ανθισμένη, η θάλασσα καθαρή και ...παγωμένη (προς το παρόν), αλλά ο Ίωνας άρχισε κανονικά τα μπανάκια του (εγώ περιμένω να μπει ο Ιούνιος)...
Μετά από 4 χρόνια που δεν μπήκα στην θάλασσα για διάφορους λόγους (ακατάλληλες συνθήκες για κολύμπι, σεισμοί και μόλυνση από το διαλυμένο αποχετευτικό σύστημα, παλίρροιες και άμπωτες, θαλάσσια ρεύματα, παγωμένο νερό), φέτος θα του δώσω να καταλάβει!
Αυτόν τον λίγο καιρό που είμαστε πίσω στην Ελλάδα, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε παλιούς φίλους και γνωστούς, να επισκεφτούμε μέρη και τόπους που έμειναν ευτυχώς απαράλαχτοι μέσα στα 4 χρόνια που λείπαμε, και καθώς η άνοιξη πλησιάζει και η φύση ανθίζει, πήραμε την απόφαση να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον τόπο μας και την φύση του.
Τέσσερα χρόνια στη ΝΖ, τους έκανα αρκετή διαφήμιση, πόσταρα ωραίες φωτό στο Πανοράμιο, ασχολήθηκα με ζώα και τα φυτά της χώρας, έγραψα για τα ταξίδια που κάναμε, τα καλά και τα κακά που συναντήσαμε (και ευχαριστώ δεν άκουσα- που λένε!).