Breakers Bay

Η φυσική αψίδα που χωρίζει στα δύο την ακτή Breakers...Την ώρα που ήμασταν εκεί, ένας τύπος με ένα μηχανάκι τύπου "γουρούνας", πήγαινε πέρα-δώθε μέσα από την αψίδα, οπότε βλέπετε στην εικόνα και τα ίχνη από τους τροχούς...

Ενώ έχουμε φτάσει στο ακρωτήριο Ντόρσετ και πηγαίνουμε παραλιακά κάτω από τους βράχους, -εγώ είναι η αλήθεια, πήγαινα πιο κοντά στις χωμάτινες/πέτρινες πλαγιές και έψαχνα για κοχύλια...

Εντωμεταξύ, πάνω από αυτό ακριβως το σημείο, περνάει το ρήγμα του Seatoun, ένα από τα 4-5 γνωστά μεγάλα σεισμογενή ρήγματα της νότιας περιοχής του Ουέλλιγκτον...Και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος με τον Ίωνα:

Ι: Γιατί πας κάτω από τους βραχους, δεν φοβάσαι;

Α: Όχι (δεν φοβάμαι)

Ι: Κι αν "κουνήσει";

Α: Αν "κουνήσει", μήπως νομίζεις οτι θα σωθείς εσύ (που είσαι παραπέρα);

Τέλος διαλόγου!

Όλη λοιπόν αυτή η περιοχή, από το 1905 ώς το 1991 χρησιμοποιούνταν για στρατιωτικούς σκοπούς, υπήρχαν εγκαταστάσεις προσωπικού, φυλάκια και οχυρώσεις, που προφύλασσαν την είσοδο του λιμανιού του Ουέλλιγκτον...Από όλα αυτά τα κτίσματα διατηρούνται πλέον μόνον οι τσιμεντένιες βάσεις των 2 πυροβολείων...

Το ένα από τα δυο πυροβολεία και τα τούβλινα υπολείματα των στρατιωτικών εγκαταστάσεων της περιοχής...Η ακτή είναι επίσης διάσπαρτη από κίτρινα πυρότουβλα (προφανώς κάπου χρησίμευαν κι αυτά), σπασμένα μπλε πλακάκια, σκουριασμένα κομμάτια μεταλλικών δοκών/ράγες/σωλήνες κλπ, και σύρματα καλωδίων...Ευτυχώς που είναι εντελώς ακατάλληλη για κολύμπι και ενδείκνυται μόνον για περιπάτους- και μόνον όταν έχει άμπωτη!

Ο (βράχος) Steeple Rock, το σημείο που προσάραξε και τελικά ναυάγησε το επιβατηγό πλοίο Wahine, το 1968, αφού κατά τη διάρκεια του ταξιδιού από το Lyttelton προς το Ουέλλιγκτον, την ώρα που έμπαινε στον κόλπο του Ουέλιγκτον, εξαιτίας των ισχυρών ανέμων (που έφτασαν και τα 275 χλμ/ωρα) και της θαλασσοταραχης που προκάλεσε ο κυκλώνας Giselle, παρεξέκλινε της πορείας του, και χτύπησε πάνω στον ύφαλο Barrett, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 53 άνθρωποι, ανάμεσα τους και 3 παιδιά...

Ένας βράχος που δεν τον είχα προσέξει όταν περνούσαμε από το συγκεκριμένο σημείο: Τα σχήματα αυτά πάνω στην πέτρα είναι ενδεικτικά της ύπαρξης ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή, και είναι πανομοιότυπα με τα σχήματα που είχαμε δει στη βραχώδη ακτή κοντά στην Governors Bay, όπως και στην χερσόνησο Onawe...

Σιδερένιο τσιμενταρισμένο συντρίμι στο ακρωτήριο Ντόρσετ, λίγο πριν βγούμε στην ακτή Breakers...

Και μια έκπληξη: Για πρώτη φορά είδαμε μία ζωντανή paua (Haliotis Australis), που το κύμα την έιχε βγάλει στην αμμώδη ακτή: Την φωτογραφίσαμε ( και την χαιδέψαμε :), και ο Ίωνας την πέταξε πάλι μέσα στην θάλασσα, κοντά στους βράχους...

Και πάλι η φυσική αψίδα, ενώ για πολλοστή φορά ο μηχανοκίνητος τύπος περνούσε από το ίδιο σημείο...Τρέλα που κουβαλάει ο κόσμος...

Και το "κλου" της ημέρας: Ένα (και μισό) κοχύλι spirula spirula, το οποίο πρέπει να ταξίδευε πολύ καιρό, ώστε να "πιάσει" πεταλίδες πάνω του (και γλύτωσε και από τις ρόδες του επίμονου μηχανόβιου)...

Εδώ τα αποκαλούν paper nautilus (κανονικά έτσι ονομάζεται ο Αργοναύτης) και υποτίθεται οτι απαγορεύεται να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή κοσμημάτων κλπ, αν πρώτα δεν δώσουν την έγκρισή τους οι φυλές Μαορί κλπ (απορώ -βέβαια- γιατί, αφού τα καλαμαράκια αυτά ζούνε σε όλους τους ωκεανούς γύρω από την τροπική ζώνη και τα καύκαλα τους εκβράζονται κυρίως στα Κανάρια νησιά, αλλά και σε πιο απομακρυσμένες περιοχές, όπως πχ η Νότια Αφρική και η ΝΖ ...) Ας βρω όμως εγω αρκετές "σπιρούλες", και σιγά να μην ζητήσω την άδεια κανενός!

http://en.wikipedia.org/wiki/Spirula

Αυτά τα ολίγα από τη σημερινή βόλτα, καλησπέρα/καλημέρα από ΝΖ, καλό μήνα να έχουμε!

Αρτάνις :)

ΥΓ: Το νέο -χειμωνιάτικο- φόντο του μπλογκ το έφτιαξε ο Ίωνας, χρησιμοποιώντας τη 2η φωτό της σημερινής ανάρτησης...Και τα περιστέρια kerero του προηγούμενου -φθινοπωρινού- φόντου ήταν ωραία, αλλά κράτησαν πολύ και έπρεπε οπωσδήποτε να αλλάξουν...