photos

Αυτά είναι! Πας ολιγοήμερο ταξιδάκι στην Ήπειρο, και τα ξεχνάς όλα (και χάνεις ακόμα περισσότερα!) Αλλά ξεκουράζεσαι (κι ας όργωσες ολόκληρη τη Νότια Πίνδο), ξανασυναντάς φίλους και γνωστούς που είχες να δεις χρόνια, που ανοίγουν τα σπίτια τους για σένα (όπως είχαν ανοίξει κάποτε τις καρδιές τους για να σε υποδεχτούν), και οι συζητήσεις συνεχίζονται από το σημείο που είχαν διακοπεί, την τελευταία φορά που ήσουν πάλι εδώ: κυνήγι (όχι, είμαστε κατά του κυνηγιού), εγκατάσταση στο χτήμα κάτω από τα Τζουμέρκα (είναι νωρίς ακόμα, θα δούμε σε λίγα χρόνια), ποιος ήρθε, ποιος έφυγε, ποιος θα ξαναγυρίσει, ποιος παντρεύτηκε, ποιος βάφτισε, και πως βγαίνει το μεροκάματο στην πιο φτωχή περιοχή της Ελλάδας...

Κάθε χρόνο τα τελευταία 4 χρόνια που ήμασταν στη ΝΖ, φτιάχναμε μποστάνι στους κήπους των σπιτιών που νοικιάζαμε...Βασικά ξεκινήσαμε το ...άθλημα, επειδή στο πρώτο σπίτι που πήγαμε, στο Christchurch, βρήκαμε ένα κήπο παρατημένο, κατάξερο και κακάσχημο: με τα κορίτσια σκάψαμε όλο το μέρος, βγάλαμε το πλαστικό που είχαν τοποθετήσει 20 πόντους μέσα στο χώμα (υποτίθεται για να μην βγαίνουν ζιζάνια), και φυτέψαμε πολλά μυρωδικά και λουλούδια...

Την περασμένη Πέμπτη, κάλεσα τη φίλη μου το Κασσουλίνι για φαγητό...Μου είχε πει οτι ήθελε να φάει Ινδικό, τις συνταγές που είχε δει στο μπλογκ: το χορτοφαγικό κάρυ (λινκ συνταγής), και το butter chicken (λινκ συνταγής)...Όλα καλά ως εδώ, τα υλικά τα βρήκα εύκολα στα μεγάλα μάρκετ, αλλά σκέφτηκα οτι αφού είχα ξεκινήσει να φτιάξω 2 φαγητά, ας τα συνόδευα και με κάτι άλλο, να ολοκληρώσω το έγκλημα!

Λοιπόν έχουν περάσει αρκετές μέρες από την τελευταία ανάρτηση, οπότε είναι ο καιρός του να αλλάξω το ποστ (σίγουρα το Ελληνικό παραδοσιακό Πάσχα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά νισάφι πια με τα κοκορέτσια...Και η συνταγή του Χαϊμέ θα αργήσει, εντωμεταξύ θα έρθει διπλή/εύκολη Ινδική συνταγή, στο επόμενο ποστ -ήδη τώρα που ποστάρω τις φωτό, την ετοιμάζω για να την παρουσιάσω...)

Είναι μια περίεργη άνοιξη, η φετινή, ή ίσως εγώ να έχω ξεχάσει πώς ήταν την άνοιξη στην Ελλάδα... Όπως και νά 'χει όμως, είναι ωραία, όλα είναι κοντά, η θάλασσα, το βουνό, η φύση είναι ανθισμένη, η θάλασσα καθαρή και ...παγωμένη (προς το παρόν), αλλά ο Ίωνας άρχισε κανονικά τα μπανάκια του (εγώ περιμένω να μπει ο Ιούνιος)...

Μετά από 4 χρόνια που δεν μπήκα στην θάλασσα για διάφορους λόγους (ακατάλληλες συνθήκες για κολύμπι, σεισμοί και μόλυνση από το διαλυμένο αποχετευτικό σύστημα, παλίρροιες και άμπωτες, θαλάσσια ρεύματα, παγωμένο νερό), φέτος θα του δώσω να καταλάβει!

Αυτόν τον λίγο καιρό που είμαστε πίσω στην Ελλάδα, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε παλιούς φίλους και γνωστούς, να επισκεφτούμε μέρη και τόπους που έμειναν ευτυχώς απαράλαχτοι μέσα στα 4 χρόνια που λείπαμε, και καθώς η άνοιξη πλησιάζει και η φύση ανθίζει, πήραμε την απόφαση να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον τόπο μας και την φύση του.

Τέσσερα χρόνια στη ΝΖ, τους έκανα αρκετή διαφήμιση, πόσταρα ωραίες φωτό στο Πανοράμιο, ασχολήθηκα με ζώα και τα φυτά της χώρας, έγραψα για τα ταξίδια που κάναμε, τα καλά και τα κακά που συναντήσαμε (και ευχαριστώ δεν άκουσα- που λένε!).

Μετά από χρόνια που λείπαμε, είδαμε και πάλι φέτος να επιστρέφουν τα χελιδόνια. Τα ακούσαμε πριν τα δούμε, το πρωί της 25ης Μαρτίου, στην Νέα Αγχίαλο...Το μεσημέρι που γυρίσαμε στο Βόλο, ήδη τα σπιτοχελίδονα ψάχνανε για τις φωλιές τους, και οι σταχτάρες πετούσαν πολύ ψηλά, κυνηγιόντουσαν και κυνηγούσαν, ενώ έπεφταν ψιλές στάλες βροχής...

(Το βίντεο το βρήκα στο κανάλι του Green Corfu...Η Κέρκυρα διατηρεί έναν από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς χελιδονιών στην Ελλάδα)

Είναι ένα ζήτημα, το να βρεις θέμα συζήτησης, στη ΝΖ?Τα πιο κοινά θέματα, είναι ο καιρός, το ράγκμπυ, το ψάρεμα, οι κότες (αυτές που κάνουν κοκοκό ?ένας Έλληνας φίλος μου έλεγε ότι στην παρέα του, όλοι έχουν κοτέτσια στα σπίτια τους και τον έχουνε πρήξει), το σέρφινγκ ή την κηπουρική, και σε συζητήσεις για την Ελλάδα δεν συμμετέχω ποτέ (υπάρχουν και τα ξυπνοπούλια, που δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα της ζωής τους εκεί, και επειδή είδαν κάτι στις ειδήσεις, νομίζουν ότι έμαθαν και τα πάντα) ?

(το ποστ είναι αφιερωμένο στο φίλο Γ.Π. που είμαι σίγουρη ότι θα το ευχαριστηθεί :)

Για σήμερα, τελευταία ανάρτηση για φέτος, διάλεξα να ποστάρω 2 πολύ εύκολες και νόστιμες συνταγές...Η πρώτη ονομάζεται "Μεξικάνικα γαμήλια γλυκάκια", και είναι όπως λέει και το όνομά της μια παραδοσιακή Μεξικάνικη συνταγή, η οποία όμως μοιάζει πολύ με τα δικά μας κουραμπιεδάκια, και για αυτό τον λόγο την "μετονομάζω" έτσι...

Λοιπόν, χθες με τσίμπησε μια αράχνη...Έκανα κάτι εργασίες στον κήπο (έσπειρα για πλάκα κολοκυθόσπορο από τις κολοκύθες που αγοράζουμε για να φτιάξουμε μπατζίνα -και φύτρωσαν!), οπότε ενώ ξεχορτάριαζα και πότιζα και λοιπά, μια μικροσκοπική γυαλιστερή κατάμαυρη αράχνη, ανέβηκε στο χέρι μου και με δάγκωσε!