Για το σημερινό ποστ, αποφάσισα να συνεχίσω με φωτογραφίες από το ταξίδι μας στην Ήπειρο, το οποίο δυστυχώς ήταν πολύ σύντομο, αλλά ευελπιστώ πως θα καταφέρουμε να ξαναπάμε, μέχρι το τέλος του μήνα...Ακολουθούν οι φωτογραφίες, μαζί με σύντομες, επεξηγηματικές λεζάντες.
Φ1: Στα Στουρναρέικα, λίγο πριν αρχίσουν τα τούνελ, με πρώτο το τούνελ της Γκρόπας, που είναι και το πιο πρόσφατο από άποψη κατασκευής...
Αυτά είναι! Πας ολιγοήμερο ταξιδάκι στην Ήπειρο, και τα ξεχνάς όλα (και χάνεις ακόμα περισσότερα!) Αλλά ξεκουράζεσαι (κι ας όργωσες ολόκληρη τη Νότια Πίνδο), ξανασυναντάς φίλους και γνωστούς που είχες να δεις χρόνια, που ανοίγουν τα σπίτια τους για σένα (όπως είχαν ανοίξει κάποτε τις καρδιές τους για να σε υποδεχτούν), και οι συζητήσεις συνεχίζονται από το σημείο που είχαν διακοπεί, την τελευταία φορά που ήσουν πάλι εδώ: κυνήγι (όχι, είμαστε κατά του κυνηγιού), εγκατάσταση στο χτήμα κάτω από τα Τζουμέρκα (είναι νωρίς ακόμα, θα δούμε σε λίγα χρόνια), ποιος ήρθε, ποιος έφυγε, ποιος θα ξαναγυρίσει, ποιος παντρεύτηκε, ποιος βάφτισε, και πως βγαίνει το μεροκάματο στην πιο φτωχή περιοχή της Ελλάδας...
Είναι μια περίεργη άνοιξη, η φετινή, ή ίσως εγώ να έχω ξεχάσει πώς ήταν την άνοιξη στην Ελλάδα... Όπως και νά 'χει όμως, είναι ωραία, όλα είναι κοντά, η θάλασσα, το βουνό, η φύση είναι ανθισμένη, η θάλασσα καθαρή και ...παγωμένη (προς το παρόν), αλλά ο Ίωνας άρχισε κανονικά τα μπανάκια του (εγώ περιμένω να μπει ο Ιούνιος)...
Μετά από 4 χρόνια που δεν μπήκα στην θάλασσα για διάφορους λόγους (ακατάλληλες συνθήκες για κολύμπι, σεισμοί και μόλυνση από το διαλυμένο αποχετευτικό σύστημα, παλίρροιες και άμπωτες, θαλάσσια ρεύματα, παγωμένο νερό), φέτος θα του δώσω να καταλάβει!
Αυτόν τον λίγο καιρό που είμαστε πίσω στην Ελλάδα, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε παλιούς φίλους και γνωστούς, να επισκεφτούμε μέρη και τόπους που έμειναν ευτυχώς απαράλαχτοι μέσα στα 4 χρόνια που λείπαμε, και καθώς η άνοιξη πλησιάζει και η φύση ανθίζει, πήραμε την απόφαση να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον τόπο μας και την φύση του.
Τέσσερα χρόνια στη ΝΖ, τους έκανα αρκετή διαφήμιση, πόσταρα ωραίες φωτό στο Πανοράμιο, ασχολήθηκα με ζώα και τα φυτά της χώρας, έγραψα για τα ταξίδια που κάναμε, τα καλά και τα κακά που συναντήσαμε (και ευχαριστώ δεν άκουσα- που λένε!).
Για σήμερα, τελευταία ανάρτηση για φέτος, διάλεξα να ποστάρω 2 πολύ εύκολες και νόστιμες συνταγές...Η πρώτη ονομάζεται "Μεξικάνικα γαμήλια γλυκάκια", και είναι όπως λέει και το όνομά της μια παραδοσιακή Μεξικάνικη συνταγή, η οποία όμως μοιάζει πολύ με τα δικά μας κουραμπιεδάκια, και για αυτό τον λόγο την "μετονομάζω" έτσι...
Όπως υποσχέθηκα (και με τη βοήθεια του καιρού) οι κόρες μου κατάφεραν να πάνε στην παγκόσμια πρεμιέρα του Χόμπιτ, και να τραβήξουνε πολλές φωτό, μερικές από τις οποίες δείχνω στο σημερινό ποστ...
Αυτό από ΄δω και πέρα, θα είναι το λογότυπό μου...Κανονικά θα είχα πάλι φωτό από διάφορα κτίρια του Ουέλλιγκτον (όπως θα καταλάβατε ίσως, το "π.σ" στον τίτλο της προηγούμενης ανάρτησης, σημαίνει "προ σεισμού", τώρα βέβαια το πότε θα χτυπήσει αυτός ο σεισμός, είναι άγνωστο: μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε, μπορεί και ποτέ, αλλά δεν πειράζει να έχω φτιάξει ένα ωραιότατο φωτογραφικό αρχείο, σαν αυτό που έφτιαξα για το Christchurch, οπου εκεί "δεν έκανε ποτέ, σεισμούς"...)
Την Κυριακή που πέρασε, γιορτάστηκε στο Ουέλλιγκτον το Diwali. Ο καιρός ολόκληρη τη μέρα δεν ήταν πολύ καλός, αλλά το βραδάκι σταθεροποιήθηκε, οπότε και δεν θα υπήρχε πρόβλημα να δούμε τα βεγγαλικά, στο τέλος της εκδήλωσης... Και ως γνωστόν, τα βεγγαλικά αρέσουν σε όλους!
Τη Δευτέρα που πέρασε, είχαμε την επέτειο του Guy Fawkes...Εδώ δεν οργανώνεται από τον δήμο του Ουέλλιγκτον, αλλά από μια εταιρεία που έχει δώσει την επωνυμία της στην εκδήλωση...
Υποτίθεται λοιπόν οτι η εκδήλωση θα μετατίθενταν για χθες, Τρίτη, εφόσον η βραδιά ήταν βροχερή (που ήταν) αλλά τελικά έγινε κανονικά, παρά την βροχάρα, τον αέρα και το κρύο, και ευτυχώς που επέμενα να μείνουμε παρά τον βρωμόκαιρο, αλλά σήμερα όλοι φταρνιζόμαστε στο σπίτι, παρόλο που ντυθήκαμε σαν εσκιμώοι -Νοέμβριο μήνα, ένα βήμα πριν το καλοκαίρι, να το δούμε και να μην το πιστέψουμε!
Λοιπόν στο σπίτι, πολύ συχνά (και κυρίως επειδή αρέσει στα παιδιά, φτιάχνουμε λαδερό αρακά ανακατεμένο με καλαμπόκι...
Πολλές φορές λοιπόν συμβαίνει να περισσεύει φαγητό, το οποίο αξιοποιώ σαν υλικό γέμισης για αλμυρές τάρτες. Χρησιμοποιώ επίσης διάφορα άλλα λαχανικά που έχω στη διάθεσή μου, πατάτες, πιπεριές, κολοκυθάκια, καρότα κλπ...