Όπως έχω ξαναγράψει, ο καιρός εδώ είναι πολύ άστατος: μέσα σε μια μέρα μπορεί να κάνει τον καιρό όλου του χρόνου...Δυνατή βροχή το πρωί, ζέστη και ήλιος το μεσημεράκι, συννεφόκαμμα το απόγευμα, συννεφιά και ψιλόβροχο το βράδυ και πάλι από την αρχή...
Οι πραγματικά ηλιόλουστες μέρες λοιπόν είναι πολύ λίγες, και προσπαθούμε να τις εκμεταλευτούμε όσο μπορούμε, πηγαίνοντας πχ στο Brighton, ή στους Βοτανικούς κήπους, που λατρεύουμε...
Η φωτό στην κορυφή, όπως και οι υπόλοιπες, είναι από τους Βοτανικούς κήπους της πόλης...
Ο Μάρτιος αντιστοιχεί στον δικό μας Σεπτέμβριο, και ήδη φαίνονται τα πρώτα σημάδια του φθινοπώρου που καταφθάνει...
Το θερμοκήπιο με τις βιγκόνιες...Ό,τι χρώμα, μέγεθος και είδος θέλετε, εδώ μέσα θα το βρείτε...
Οι φτέρες, το εθνικό φυτό και σύμβολο της χώρας, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο...
Το ένα από τα δυο φυτώρια με λουλούδια κοινά για μας -όπως το κυκλάμινο- καθώς και κάποια κακτοειδή, άρκευθοι και βότανα, που κανονικά δεν φυτρώνουν στην ΝΖ...
Ο Avon που διασχίζει τους Βοτανικούς...
Μιάς και τον έχει αναφέρει ο πολυμαθέστατος Ιρλανδός, βρήκα ανάμεσα στις άλλες που είχα τραβήξει και δυο -όχι και τόσο καλες- φωτό από το φυτό Metrosideros umbellata (Southern r?t?), που υπάρχει στους Βοτανικούς...Κανονικά το είδος αυτό (ένα από τα 12 της χώρας) δεν φύεται σ' αυτήν την περιοχή, αλλά οι βοτανολόγοι και οι κηπουροί των Κήπων έκαναν ό,τι μπορούσαν...
Και το δειλινό, από το κέντρο, ακριβώς πίσω από την Γέφυρα της Μνημοσύνης, που χτίστηκε στη μνήμη των ΝΖηλανδών στρατιωτών που πολέμησαν σε όλες τις γωνιές τους πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης.
Ανταπόκριση της αγαπημένης μου Αρτάνις που αναδημοσιεύω με πολλή αγάπη.