Ο χει μώνος

τα υπέροχα άσπαρτα χωράφια

τα καλυμμένα από τις πάχνες, δες

τους ανθρώπους π' αλλάζουν ρούχα,

μα όχι διάθεση, δες

τους δρόμους π' ερημώνουν νωρίς,

κρύβοντας τα μυστικά τους, άκου

τους χειμωνόσπινους και τους κοκκινολαίμηδες

που ανθούν στις ξερές βατομουριές, άκου

τώρα μπορείς τη μοναξιά να αντέξεις

τώρα μπορείς ν' αγαπήσεις ξανά

ό,τι εγώ σου είχα στερήσει

κι ο χει ο μώνος!

Μ.Κ.