Το κίτρινο στυλό

φτηνό, κοινό κι εθισμένο

σ' ασυνάρτητες λέξεις

σ' αδόκιμες δομές

Στα τρία δάχτυλα να δένει

σφριγηλά

σιωπηλά να κυλά

να διανύει τις ορίζουσες

να καταλύει τα περιθώρια

των τετραδίων

τα όρια των στενών διαγραμμίσεων

να υπερβαίνει

κι η ξέθωρη μελάνη

άγχος βουτηγμένο σε σταγόνες αγωνίας

ίδρως χλωμός

προσποιητός

να κατακλύζει τη σιωπή του άδειου χαρτιού

ν' αφήνω

ολογρά-φως

υγρά

φώτα

ωχρά σωμάτια στη μήτρα

της σκέψης

αποτυπώματα

ουρές κομητών στο κενό

Θα ξοδέψω

τη ζωή μου

διαγράφοντας σενάρια φωτός

μαθαίνοντας τις ζωές των άλλων

ερωτώντας κι έρωτας

έρποντας στα χνάρια

του άγονου στυλογράφου

M. K.